Τι είναι όμως αυτό που κάνει-κατά τη Bild τους τρείς αυτούς δημάρχους να ξεχωρίζουν;

1ον: Το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης με τον Μπουτάρη να εφαρμόζει τις επιχειρηματικές του δεξιότητες στη διοίκηση της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας. Βλέπει την πόλη ως μια μεγάλη εταιρία που αγωνίζεται να επιβιώσει, προχώρησε σε μείωση αποδοχών των δημοτικών υπαλλήλων κατά 20%, εφαρμόζει ένα σύγχρονο λογιστικό σύστημα ελέγχου και εξοικονομεί εκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα προσπαθεί με τη βοήθεια Γερμανών εμπειρογνωμόνων, να λύσει το πρόβλημα των απορριμμάτων και αγωνίζεται να φέρει Τούρκους και Ισραηλινούς τουρίστες στη Θεσσαλονίκη. Ο δήμαρχος πιστεύει ότι ακόμη και ο σεξουαλικός τουρισμός είναι μια καλή ιδέα για τα ταμεία της Θεσσαλονίκης.

2ο. Το παράδειγμα των Χανίων: Ο δήμαρχος Μανώλης Σκουλάκης μέσα σε 1,5 χρόνο απομάκρυνε τις πιεστικές οφειλές, απάλλαξε τη διοίκηση από περιττές δαπάνες, κατάφερε να μειώσει τις σπατάλες για τις δημόσιες σχέσεις και εξοικονόμησε 1 εκατομμύριο ευρώ. Παράλληλα χρησιμοποίησε τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις για προϊόντα που έκαναν την πόλη πιο ανταγωνιστική και δημιούργησαν ελπίδες για επενδύσεις 27 εκατομμυρίων ευρώ.

3ο: Το παράδειγμα της Βέροιας: Η Δήμαρχος Χαρούλα Ουσουλτζόγλου-Γεωργιάδη έχει πολλές καλές ιδέες και ενθουσιασμό. Δημιούργησε ένα κοινωνικό σύστημα βασισμένο στην εθελοντική εργασία, με εθελοντές πολίτες που κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη. Εν τω μεταξύ, ακόμη και οι γιατροί εργάζονται με μερική απασχόληση ως εθελοντές ενώ εταιρίες ενισχύουν το δήμο ως χορηγοί. Επιπλέον, η πόλη παραχωρεί γεωργικές εκτάσεις στους πολίτες για την παραγωγή τροφίμων. Eπίσης η δήμαρχος προχώρησε στη μείωση των μισθών των εργαζομένων στο δήμο, οι οποίοι παρά τις μικρότερες απολαβές, κάνουν υποδειγματικά τη δουλειά τους.

lifo