Ανάμεσα στις αμέτρητες μεγάλες επιτυχίες του Αντώνη Καλογιάννη υπάρχει μία που ξεχωρίζει. Η «Αννούλα του χιονιά» είναι το κομμάτι που έχει συνδεθεί όσο κανένα άλλο με την 9^η του Δεκέμβρη και ακούγεται περισσότερο από κάθε άλλο ελληνικό τραγούδι εκείνη την ημέρα.

Όπως πολύ συχνά συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις, όταν δηλαδή στους στίχους υπάρχει ονομαστική αναφορά σε κάποιο πρόσωπο, οι πιθανότητες λένε ότι αυτό δεν είναι το αποκύημα της φαντασίας του στιχουργό, αλλά ένας πραγματικός άνθρωπος που αποτέλεσε την «μούσα» η οποία ενέπνευσε τον δημιουργό.

{https://www.youtube.com/watch?v=GfT5HbdMBQA&t=2s}

Η «Αννούλα του χιονιά» δεν αποτελεί εξαίρεση…

Βρισκόμαστε πλέον στην δεκαετία του ’80 και ο Αντώνης Καλογιάννης ο οποίος είχε ταυτιστεί με την αντίσταση κατά της χούντας έχοντας βιώσει την εξορία και έχοντας δώσει αμέτρητες συναυλίες στο πλευρό του Μίκη Θεοδωράκη, βρίσκεται σε μια διαδικασία στροφής στην καριέρα του. Σταδιακά αρχίζει να ερμηνεύει ερωτικά τραγούδια και θεωρείται σύντομα ο πιο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος του συγκεκριμένου στυλ στο λεγόμενο «ελαφρολαϊκό».

Ανάμεσα στις τότε συνεργασίες του έρχεται και αυτήν η οποία περιλαμβάνει και το συγκεκριμένο κομμάτι. Το ημερολόγιο γράφει 1984 και στα καταστήματα δίσκων κυκλοφορεί το άλμπουμ «Τα μικρά ερωτικά» στο οποίο την μουσική υπογράφει ο Μάριος Τόκας, ενώ φιλοξενούνται και κομμάτια τους στίχους των οποίων έχει γράψει ο Σαράντης Αλιβιζάτος. Ο Κεφαλονίτης στιχουργός δημιουργεί ανάμεσα σε άλλα και την «Αννούλα του χιονιά» που αμέσως ξεχωρίζει, αγαπιέται από το κοινό και ουσιαστικά καθιερώνει τον Αντώνη Καλογιάννη στο είδος, σηματοδοτώντας μια διαφορετική περίοδο στην καριέρα του.

Ποια είναι όμως αυτή η χιλιοτραγουδισμένη Άννα;

Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο Σαράντης Αλιβιζάτος σε παλαιότερη συνέντευξή του, αποκαλύπτοντας ένα μέρος της ταυτότητάς της. Και να ήθελε να τα πει όλα, πάντως δεν θα μπορούσε, αφού επρόκειτο για μια κοπέλα που γνώρισε μεν, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να ακολουθήσει τα ίχνη της και να μάθει τι της συνέβη.

Όπως εξομολογείται ο Κεφαλονίτης στιχουργός, είχε περάσει μια περίοδο πνευματικής και θρησκευτικής αναζήτησης, κατά την διάρκεια της οποίας ήρθε σε επαφή με διάφορα δόγματα. Ένα εξ αυτών ήταν κι εκείνο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκεί ήταν που γνώρισε την δική του Άννα, την Άννα του τραγουδιού του.

Δυστυχώς για εκείνον, όταν το πέρασμά του από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ολοκληρώθηκε, δεν μπόρεσε να επιστρέψει και να διατηρήσει μια επαφή μαζί της και –ακόμη χειρότερα- δεν έμαθε την παραμικρή πληροφορία για το τι απέγινε το νεαρό κορίτσι που ερωτεύτηκε. Αυτό που έμεινε ήταν μόνο το μελαγχολικό αποτύπωμα της γνωριμίας τους το οποίο μεταφέρθηκε στους στίχους του τραγουδιού που ειδικά κάθε χρόνο στις 9 Δεκεμβρίου έχει την τιμητική του. Ίσως, μάλιστα, να το σιγοτραγουδάει, όπως χιλιάδες άλλοι, κι εκείνη η Αννούλα που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης του Σαράντη Αλιβιζάτου, δίχως καν να γνωρίζει πως αυτά τα λόγια γράφτηκαν για χάρη της!

Πηγή: menshouse.gr