Είναι μέρες Αναστάσιμες τα σχολεία σε σχόλη οι ετοιμασίες με τις μητέρες στο κόκκινο.

Εμείς με κάποια συμμετοχή σ'όλα αυτά με λίγη γκρίνια ,λίγη προθυμάδα, λίγη διάθεση παιδιά.

Αυτό που γέμιζε την τρυφερή μας ψυχούλα πέρα από το πρώιμο βούτηγμα στην παγωμένη θάλασσα για το χορτάρι της βαφής των Πασχαλινών αυγών.

Τα πελώρια καλάθια με τα μοσχομύρηστα λαμπροκούλουρα τση μάννας, τα έφτιαχνε παρέα με τσι φιλενάδες της στον ξυλόφουρνο.

Αυτές ήταν η Ελένη, η Ασημάνθη, η Κατίνα, η Πόπη, η Νίτσα (Αντωνίτσα) είχε πάρει μαθήματα οικιακής οικονομίας και μας έδειχνε σχεδιάκια που ξεσήκωσαν την παιδική μας φαντασία,αγάπη και ενότητα μέρες Λαμπρής όλες μαζί αγαπημένες.

Όμως το καλαθούρι με τα πασχαλινά δώρα από τους φιλότιμους συγγενείς ήταν το ζητούμενο , θα το έφερνε σπίτι ο θεληματάς του χωριού.

Το καλαθούρι είχε δωράκια πασχαλινά ,απλά εκφράσεις καλοκαρδίας για την παιδική μας ψυχούλα, κοσμήματα αγάπης ,τρυφερή κίνηση εκ μέρους του αποστολέα μια εποχή δύσκολη οικονομικά μα ξεχειλίζε ο σεβασμός και το νοιάξιμο!

Τα δωράκια μας ήταν το γίγας ή το μεγάλο ή το μέτριο ή το μικρούλη βελούδινο άλικο αυγό με πινελιές ζωγραφιάς συχνά -- πυκνά.

Άνοιγες το αυγό στη μέση και ξεχείλιζε μικροδωράκια, καραμελίτσες ή σοκολατάκια.

Λαγουδάκι για θήκες αυγών για το πασχαλινό εορταστικό τραπεζι.

Η λαχτάρα της προσμονής του αγαπημένου μας ταχυδρόμου ήταν έντονη λαμβάναμε τα μυνήματα αγάπης από τους θειούς μας της ξενιτιάς.

Αυτός ο ταχυδρόμος ήταν από μόνος του πασχαλινό δώρο για μας τα παιδιά.

Μόλις άκουγα την τρομπέτα του κυρίου Διονύση Βαβάση έτρεχα να τον συναντήσω δεν ήταν το μύνημα που θα έφερνε στην οικογένειά μας ήταν το χαμόγελο του ,η καλοσύνη του εκφρασμένη με απλές ευγενικές λέξεις, φορούσε το καπελάκι της υπηρεσίας του ,την δερμάτινη τσάντα πειθωμένη πάνω στο ντεπόζιτο της μηχανής, (βογκούσε η πλάτη μου όταν στην ζωή μου την σήκωσα)μάζευε γύρω του ούλη την γειτονιά, μοίραζε --- μοίραζε, φυσούσε την τρομπέτα του και μας αποχαιρετούσε!

Ήταν ένα ακόμη τρυφερό δώρο η κάρτα στολίδι στο Πασχαλινό τραπέζι εκείνης της εποχής.

Το τραπέζι στολισμένο με πασχαλιές από τις φρεσκομουντισμένες κούρτες των σπιτιών που το μεθυστικό άρωμα τους ξεχυνόταν την νύχτα της Ανάστασης και της προσέδιδε μαγεία.

Αρμονικά , το λαγουδάκι ,το κόκκινο αυγό ,τα κουλούρια της μάννας ψημένα στον ξυλόφουρνο, οι ασπρισμένες αυλές, όλη η πασχαλινή ευτυχία.

Σας εύχομαι μέρα Λαμπρή στ'αρχοντικό σας!

Όσα έχει η μέρα η Λαμπρή τα καλά σας!

Σαν την μέρα την Λαμπρή η ζωή σας!

Λάμπει σαν την Λαμπρή !

Δεν είναι κάθε μέρα Λαμπρή.

Γεννήθηκε μέρα Λαμπρή.

Να έχεις όσα φέρνει η μέρα η Λαμπρή.

Ό,τι η ματιά σου αναζητά.

Ό,τι ποθεί η ψυχή σου.

Εύχομαι τούτη η Λαμπρή

να φέρει στη ζωή σου!

Αργεί το Πάσχα αλλά έρχεται!

Εύχομαι το αναστάσιμο φως να λούζει την ανθρωπότητα.