Η ιστορία των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα»

«Η οργάνωση ξεκίνησε μέσα από τα πολύ σημαντικά προβλήματα που άρχισαν να παρατηρούνται παγκοσμίως. Ήταν μια περίοδος που μπορούσαμε να ταξιδέψουμε, μπορούσαμε να γινόμαστε μάρτυρες σημαντικών καταστροφών που προξενούσαν είτε οι άνθρωποι μεταξύ τους, είτε φυσικών καταστροφών. Αυτή την ανάγκη, θέλαμε να την αντιμετωπίσουμε. Κάποιοι γιατροί αρχικά, μαζί με δημοσιογράφους από την Γαλλία, αποφάσισαν ότι κάτι πρέπει να κάνουν και έτσι ξεκίνησε αυτή η Οργάνωση, ακριβώς 50 χρόνια πριν.

Στελέχωση - Χρηματοδότηση

«Η οργάνωση στελεχώνεται από ανθρώπους που έχουν ένα πολύ έντονο φιλανθρωπικό συναίσθημα και σίγουρα θέλουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον συνάνθρωπο. Η οργάνωση βασίζεται μόνο σε προσφορές ανθρώπων. Στην πραγματικότητα όλα τα κεφάλαιά μας έρχονται από προσφορές συνανθρώπων μας. Δεν έχουμε χρηματοδοτήσεις από κρατικές οντότητες, γιατί τότε θα χάσουμε την ουδετερότητά μας, ως προς τα εμπλεκόμενα μέρη. Τα λεφτά, φροντίζουμε να πηγαίνουν σε όλο τον πλανήτη, όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Είναι πολύ σημαντική η προσφορά των ανθρώπων, αυτά τα 50 χρόνια και δεν θα ήταν δυνατή η παρουσία μας χωρίς αυτούς τους ανθρώπους που μας στηρίζουν».

Προβλήματα που καλούμαστε να διαχειριστούμε

«Είναι μεγάλη η διαφορά όταν επιχειρούμε σε περιοχές που υπάρχει μια φυσική καταστροφή (σεισμό κλπ.) και διαφορετικά όταν επιχειρούμε σε εμπόλεμες ζώνες. Στην περίπτωση της φυσικής καταστροφής, η καλοσύνη με την οποία μας υποδέχονται στις κοινότητες, αλλά και σε εμπόλεμες ζώνες που υπάρχουν πολλά περισσότερα προβλήματα, είμαστε με ασφάλεια μέσα στα γεγονότα και οι άνθρωποι που απολαμβάνουν τις υπηρεσίες μας είναι πάρα πολύ χαρούμενοι. Υπάρχουν λίγες περιπτώσεις που σε εμπόλεμες ζώνες μπορεί να υπάρχουν προβλήματα. Αλλά στην πλειονότητά τους, οι άνθρωποι είναι πολύ χαρούμενοι όταν βλέπουν την στολή μας».

Πανδημία και HIV - Εμβολιασμός

«Μέσα από τις πολλές δραστηριότητες που έχουμε, με τις οποίες υποστηρίζουμε τους ανθρώπους, γινόμαστε μάρτυρες μιας πολύ μεγάλης αδικίας. Λαοί οι οποίοι βρίσκονται σε χώρες με πολύ χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα  δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και έτσι αυτό που είδαμε (με παράδειγμα τον ιό του AIDS). Οι άνθρωποι που μαστίζονται ως επί των πλείστων δεν είχαν πρόσβαση στα φάρμακα. Αναπτύχθηκαν φάρμακα και τα είχαμε στον δυτικό κόσμο, αλλά λόγω της τιμής τους δεν μπορούσαν να τα έχουν, και για συμφέροντα οικονομικά . Αυτό εμάς μας σόκαρε και μπήκαμε πολύ δυναμικά στο να στηρίξουμε την διάθεση των φαρμάκων ανεξάρτητα από τιμές ή από άλλα συμφέροντα. Όταν υπάρχουν θεραπείες, πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να έχει ο κόσμος πρόσβαση σε αυτές. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουμε και τώρα στον COVID. Δεν γίνεται να μπορούμε να παράγουμε εμβόλια και να κολλάμε σε συμφέροντα άλλα πέρα από την ανθρώπινη ζωή. Αυτό είναι το κοινό μήνυμα και στις δύο περιπτώσεις και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία η οποία να αποτρέπει το να μπορούν όλοι να παράγουν εμβόλια και φάρμακα. Έτσι το πρόβλημα δεν είναι αν κόσμος αποδέχεται τους εμβολιασμούς, αλλά θα πρέπει να υπάρχουν τα εμβόλια για να τους τα δώσουμε».

Ήθη και έθιμα χωρών και προσέγγιση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

«Εμείς έχουμε μια πολύ συγκεκριμένη προσέγγιση, αυτή που έχει να κάνει με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η υγεία και η καλή υγεία των ανθρώπων είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Οι πρακτικές που ακολουθούνται σε κάποιες χώρες έχουν κοινωνιολογικό χαρακτήρα, είναι δηλαδή προβλήματα κοινωνιολογικά. Εμείς έχουμε πολύ ξεκάθαρες αρχές για το πότε πρέπει να παρέμβουμε και να παρέχουμε βοήθεια, ταυτόχρονα όμως επειδή πρέπει να σεβόμαστε τις κοινότητες, έχουμε συνεργάτες κοινωνιολόγους, ανθρωπολόγους και άλλους οι οποίοι μας συμβουλεύουν πως να προσεγγίζουμε ένα τέτοιο θέμα. Η αποτροπή από τους “μάγους” είναι ένα διαφορετικό θέμα».

Πολιτική πράξη η βοήθεια – 50 χρόνια παρεμβάσεις

«Αυτό που κάνουμε είναι έντονα πολιτικό, γιατί το να βοηθάς είναι πολιτική πράξη. Όχι με την έννοια της επίσημης κρατικής διακυβέρνησης. Πάντα θα μιλάμε όταν βλέπουμε κρίσεις, φυσικές καταστροφές, παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Δεν θα είμαστε ουδέτεροι σε αυτό».

«Κάθε περίοδος έχει τα δικά της. Όταν βγαίνουμε από μια κρίση, πάντα μας στοιχειώνει και μας φαίνεται πολύ μεγάλη. Κοιτάζοντας το timeline - χρονολόγιο του οργανισμού, δεν μπορώ να επιλέξω πραγματικά αν η γενοκτονία στην Ρουάντα ή ο σεισμός στην Αϊτή ή κάτι άλλο, είναι το μεγαλύτερο σε έκταση από τα ανθρωπιστικά προβλήματα που έχουμε αντιμετωπίσει. Αυτό που σίγουρα μένει είναι ότι η προσπάθειά μας για προμήθεια φαρμάκων.  Αυτό που θα κληθούμε πλέον να αντιμετωπίσουμε, θα είναι η κλιματική αλλαγή και πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις».