«Το πρόγραμμα Ενίσχυσης Τουριστικών Επενδύσεων δεν ωφελεί τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, όπως δεν έχουν ωφεληθεί άλλωστε και από άλλα προγράμματα. Αυτό συμβαίνει επειδή πάντα υπήρχαν και υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις που αποκλείουν τις δικές μας επιχειρήσεις. Περιμέναμε αυτόν τον νέο Αναπτυξιακό Νόμο ως “σανίδα σωτηρίας” αλλά για μια ακόμα φορά έχουμε έναν νόμο που συντελεί στην στασιμότητα της ανταγωνιστικότητας και στον οικονομικό μαρασμό των επιχειρήσεών μας.

Οι προϋποθέσεις για να ενταχθεί στο πρόγραμμα μια πολύ μικρή επιχείρηση είναι οι εξής: Θα πρέπει να έχουν διακριτικό τίτλο “Ξενώνας Φιλοξενίας”. Θα πρέπει τα επενδυτικά τους σχέδια να υλοποιούνται μέσα σε παραδοσιακούς οικισμούς και σε νησιά με πληθυσμό μικρότερο των 3.000 κατοίκων. Θα πρέπει να κατατάσσονται σε κατηγορίες 5 κλειδιών (αντίστοιχο με τα πεντάστερα Ξενοδοχεία) και να διατηρούν και έναν ελάχιστο αριθμό 20 δωματίων. Όλα αυτά θα πρέπει να λειτουργούν σωρευτικά και όχι ένα ή δύο μαζί, αλλά όλα. Άρα ο Νέος Αναπτυξιακό Νόμος είναι ένας μηχανισμός ενίσχυσης,  μεγάλων επενδυτικών σχεδίων που θα επιτείνει την συγκεκριμενοποίηση σε πολλούς κλάδους και θα δημιουργήσει στρεβλώσεις».

«Αυτός ο Νόμος είναι φωτογραφικός. Μας λένε δηλαδή, είστε ενταγμένοι αλλά επί της ουσίας όλοι είμαστε εκτός. Είναι αυτά τα ψιλά γράμματα που για εμάς δεν είναι ψιλά. Με όλες αυτές τις προϋποθέσεις που σαν ανέφερα, δεν υπάρχει ούτε ένα κατάλυμα στην Ελλάδα. Εκτός και αν αποφασίσουν να αλλάξουν την άδεια τους και καταφέρουν με άλλες προϋποθέσεις να ενταχθούν. Με λίγα λόγια γίνεται μια προσπάθεια, όσοι έχουν άδεια ενοικιαζόμενων να την μετατρέψουν σε άδεια ξενοδοχείου και να καταφέρουν να ενταχθούν. Οι καταλυματίες είναι μονίμως εκτός των Αναπτυξιακών  Προγραμμάτων, παρά τις διαβεβαιώσεις – ακόμα και του Υπουργού – ότι θα υπάρξουν προγράμματα ειδικά για τους καταλυματίες. Τώρα μας λένε ότι θα βγει κάποιο πρόγραμμα μέχρι το τέλος του έτους…».