Ο χρόνος είναι ένας φλύαρος που μιλάει ακόμα κι όταν δεν τον ρωτάς. Σου αποκαλύπτει τα πάντα ξεφυλλίζοντας χρόνια ,μήνες, μέρες, ώρες λεπτά δευτερόλεπτα, χωρίς αναστολές. Κομμάτια κι αποσπάσματα από ξένα βιώματα σε μένα μου επιφύλασσε ο κήρυκας της αλήθειας χρόνος το Πάσχα τ’ Απρίλη στην  Βόδριστα, ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Άνω Δρόπολης, του νομού Αργυροκάστρου.

Το 1990, πριν τη μεταπολίτευση στην Αλβανία το χωριό αριθμούσε 260 οικογένειες με 997 κατοίκους, οι οποίοι είναι αμιγώς Ελληνικής καταγωγής, στο θρήσκευμα χριστιανοί ορθόδοξοι και η μητρική τους γλώσσα είναι η ελληνική. Μετά τη μεταπολίτευση, μεγάλο μέρος των κατοίκων του χωριού έφυγαν προς αναζήτηση εργασίας και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, κυρίως στον Ελλαδικό χώρο. Παρ’ όλα αυτά επιστρέφουν συχνά στα σπίτια τους και οι περισσότεροι εξ’ αυτών είτε έχουν κάνει ανακαινίσεις στα σπίτια τους είτε έφτιαξαν καινούρια. Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού είναι περίπου 200.

Ο Δημήτρης και η Ελένη Κουτσού έφυγαν, επέστρεψαν και στο χωριό που γεννήθηκαν ζούν την ζωή χωρίς φτιασίδια και δημιουργούν...

Βόδριστα Πάσχα 2023.
Επέστρεψαν αρκετοί στα σπίτια και στις οικογένειες τους που επιμένουν να ζούν και να ανασαίνουν τους ανέμους της γης που γεννήθηκαν για να κάνουν Πάσχα. Πάσχα με τους πλάγιους ήχους των εκκλησιών να σε καλούν, με συναθροίσεις, με τα κεριά να σου φέγγουν τους χωμάτινους δρόμους.

Βόδριστα Πάσχα 2023.
Τα δικά μου Πασχαλινά χαρτογραφημένα μονοπάτια δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά τους, το δικό μου απάνεμο λιμάνι της Μ. Εβδομάδας και της Ανάστασης που σφυρηλατήθηκε στην ψυχή μου από τους γονείς μου και τα ήθη και τα έθιμα του νησιού μου και γίνονται νοσταλγία ανήμερη αυτές τις μέρες, εκείνοι δεν τα ξέρουν, γιατί δεν τα έμαθαν, δεν είναι βίωμα τους. Ήταν μάταιο να προσπαθώ τον δικό τους άνεμο να εκφράσω και με τα φαναράκια μου άρχισα να γειτονεύω στα σοκάκια των δικών τους βιωμάτων, της δικής τους παράδοσης, στα δικά τους ήθη και έθιμα.

Και ο χρόνος ο φλύαρος, έσπασε σε κομμάτια το πριν, που για εκείνους είναι το τώρα και το παντού τους και στο παντού τους είναι τα πάντα.

Ένα μικρό φανάρι που κρέμεται πίσω από την πλάτη μας και φωτίζει τον δρόμο μας είναι οι παραδόσεις μας και ο φλύαρος χρόνος είναι η ζωή της ψυχής μας.

Ελευθερία Κουλουριώτου