Γούλιος Κατσούνης: Ιn memoriam Στέλιου Σταυρίδη
Αιφνίδιο, σαν κεραυνός εν αιθρία, γι' αυτό και τόσο διαπεραστικά οδυ-νηρό ήταν για μένα το άγγελμα του πρόωρου θανάτου του Στέλιου Σταυρίδη. Ήταν άνθρωπος με παιγνιώδη και σκωπτική διάθεση , αμφότερες ενδείξεις υψηλού πολιτιστικού επιπέδου, αλλά και εξαιρετικής ευαισθησίας και καλο-σύνης. Άτομο εξοπλισμένο με βαθιά ανθρωπιστική παιδεία, που ολοκλήρωνε την εικόνα ενός δημιουργικού, σύγχρονου, υπεύθυνου και ελεύθερου πολίτη, ενός σύγχρονου «καλού καγαθού» άνδρα που κατέκτησε τελικά τον «κότινο» του Δήμου μας, χωρίς να τον διεκδικήσει.
Βαρύ το πένθος για την οικογένεια του και για εμάς, τους φίλους και γνωστούς του. Βρισκόταν στην ακμή της επαγγελματικής του δράσης έχοντας ήδη συμβάλει σημαντικά με άκρα επιμέλεια και ευσυνειδησία στην επιχειρη-ματικότητα, που τόσο πίστευε, ότι δηλαδή αυτή κατά κύριο λόγο, μπορεί να βγάλει τη Ελλάδα από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της παρακμής. Άδικη μοίρα όμως του έκοψε απότομα το νήμα της ζωής. Ήταν η στιγμή ακριβώς που μπορούσε να απολαμβάνει τους καρπούς τόσων μόχθων.
Δεν θα αναφερθώ στην πολυσχιδή επιστημονική, επαγγελματική, και πολιτική δραστηριότητά του, γιατί γι' αυτά με τόση αγάπη και σεβασμό, κατέ-θεσε στον επιτάφιο θρήνο του ο κοινός καλός φίλος Παύλος Παπαδάτος. Δεν μπορώ όμως να μην τονίσω την ήρεμη φυσιογνωμία του και ότι εντυπωσίαζε τον συνομιλητή του το σπινθηροβόλο πνεύμα του, η ετοιμότητα και η πληρό-τητα των στοχασμών του. Ήταν ο ίδιος, η αξία και η αρετή, μαζί.
Αναφέρομαι μόνο δι΄ ολίγων στη δημοσιογραφική του δραστηριότητα, τόσο στον δικό μας «ΗΜΕΡΗΣΙΟ» όσο και σε πολλές αθηναϊκές και όχι μόνο εφημερίδες, όπου κατόρθωνε με μοναδική ακρίβεια και σε λίγες γραμμές, αλλά με φράσεις μεστές νοημάτων να εκφράσει αυτό, που άλλοι ήταν αναγκασμένοι να πουν με πολύ περισσότερα. Ήταν άλλωστε θαυμάσιος κάτοχος της Ελληνικής γλώσσας και χειριζόταν άψογα τον λόγο, γραπτό και προφορικό.
Ο θάνατός του μας λύπησε βαθύτατα. Όσοι τον γνωρίσαμε δεν θα λησμονήσουμε ποτέ τα αγνά και ανιδιοτελή αισθήματά του. Όσο για μένα δεν μπορούσα να φαντασθώ ότι θα γίνει μεταθανατίως η δική μου ανάγκη να τον ευχαριστήσω για την τόσο ζεστή θέση του να με συγχαρεί δημοσίως και μετά μεγίστης θα έλεγα παρρησίας να υιοθετήσει την πρότασή μου για τον Juan de Fuca, πρόταση που σαφώς θα αναβαθμίσει διεθνώς το νησί, επ' ωφελεία όλων μας.
Θα λείψεις σε όλους μας, αγαπητέ Στέλιο. Αλλά πιο πολύ θα λείψεις από την αγαπημένη σου οικογένεια, την γυναίκα σου Τζέλη και τα παιδιά σου τη Χριστίνα, τον Αλέξη και τον Κωνσταντίνο, που τόσο αγάπησες.
Πήγαινε, αγαπητέ Στέλιο, ήρεμα τον δρόμο της αιωνιότητας. Το ταξίδι σου έχει κυβερνήτη τη δίκαιη ψυχή σου. Η μνήμη σου θα είναι διαρκώς πα-ρούσα σε όλους μας.
Σου εύχομαι να είναι ελαφρύ το χώμα της Κεφαλονίτικης γης που τόσο πολύ αγάπησες.
Αργοστόλι 25-2-2013
Γούλιος Κατσούνης