Οι άδειες σκηνές της ντροπής

Κύριε διευθυντά
Σε επιστολή μου που δημοσιεύθηκε πριν από μία εικοσαετία, στις 25.5.1995, έγραφα μεταξύ άλλων: «Σε χώρα σεισμόπληκτη όπως η Ελλάδα θα περίμενε κανείς το κράτος να είχε ένα απόθεμα (depot) προκατασκευασμένων καταλυμάτων, τα οποία σε λίγες μόνον ώρες θα βρίσκονταν στην πληγείσα περιοχή, ώστε οι άτυχοι συμπατριώτες μας (γέροι, άρρωστοι, μωρά) να μη ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης και κινδύνου για την υγεία τους».

Και περαιτέρω: «Ο σεισμός στα Γρεβενά ήλθε μέσα Μαΐου και όμως οι κάτοικοι μουσκεύουν στις σκηνές. Φαντάζεται κανείς αν ήταν Δεκέμβρης; Oχι σκηνές πια στους σεισμόπληκτους της Eλλάδας του 21ου αιώνα!» και περαιτέρω: «Πού είναι η ευαισθησία των τριακοσίων της;». Τότε αναζητούσα ευαισθησία από τους τριακόσιους. Από τότε έχουν μεσολαβήσει πολλά και έχει απαξιωθεί το Κοινοβούλιο, και ας με συγχωρήσουν κάποιοι έντιμοι και ευαίσθητοι πατριώτες που τους παίρνει η μπάλα.

Φαντασθείτε τη σημασία για τους σεισμοπλήκτους, αλλά και τις θετικές επιπτώσεις για την οποιαδήποτε κυβέρνηση, αν το ίδιο βράδυ του πρώτου σεισμού ξεκινούσαν οχηματαγωγά από τον Ναύσταθμο γεμάτα containers για τη διαμονή των σεισμοπλήκτων!

Η εικόνα και μόνο του γηπέδου του Ληξουρίου γεμάτο άδειες σκηνές (αφού κανείς δεν μπορούσε να ζήσει πάνω στο βρεγμένο γκαζόν στο καταχείμωνο) αποτελεί ντροπή για τη χώρα μας του έτους 2014.

Δημητριος Βανδωρος - πρ. διοικητής Ιπποκρατείου Νοσοκομείου