Οι απόψεις αυτές εκφράστηκαν - πολύ πιο καλυμμένα - και προεκλογικά. Τις καταγγείλαμε χωρίς να υπάρξει αντίδραση από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα επανέρχονται δριμύτεροι.
Αποθεώνουν τα κινήματα της πλατείας, που άνδρωσαν τη Χρυσή Αυγή, ενισχύοντας τα νέα διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης του ΣΥΡΙΖΑ στο εκμεταλλευτικό σύστημα που υπηρετεί.

Χτυπούν τη συνεπή γραμμή της ταξικής πάλης στο κίνημα. Θέλουν το λαό «χύμα» – ανοργάνωτο για να μη σηκώσει κεφάλι ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ευθύνη για την ενίσχυση του φασιστικού μορφώματος επειδή συνέβαλε και αυτός, στο πλαίσιο του θολού αντιμνημονιακού μετώπου, να κρυφτεί ο αληθινός υπαίτιος για την κρίση πίσω από τις φωνές για την κλεπτοκρατία, τους κλέφτες πολιτικούς, τους δοσίλογους και τις τράπεζες. Γιατί είδε στις «πλατείες» «νέα ελπιδοφόρα κινήματα», που ξεπερνάνε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, την ίδια στιγμή που οι δυνάμεις του είναι μέρος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, του συμβιβασμένου συνδικαλισμού. Επιπλέον η προγραμματική διακήρυξη των «Ριζοσπαστών Ξανά» βρίθει από στοιχεία που παρέχουν άλλοθι στον εθνικισμό.

Ο τυχοδιωκτισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει όρια. Γνωρίζουν καλά ότι η αστική δημοκρατία (δηλαδή η δικτατορία των μονοπωλίων) χωρά τους πάντες εκτός από το ΚΚΕ. Το «έξω τα κόμματα» σημαίνει έξω ένα κόμμα, το ΚΚΕ. Αλλά όταν στους «Ριζοσπάστες» (όπως και την «ΑΝΑΣΑ») ηγούνται πρώην στελέχη του ΚΚΕ, που έβαζαν στοίχημα τη διάλυση του κόμματος της εργατικής τάξης, αυτά είναι αναμενόμενα. Ένα μπορούμε να πούμε: Να χαίρονται τα σχήματα που συγκρότησαν και την ενότητα την οποία ευαγγελίζονται και για την οποία δρουν. Και σε ανώτερα.