Στους περισσότερους το άκουσμα Αγιος Βαλεντίνος φέρνει στο μυαλό τον έρωτα, το μεγάλο μωρό με τόξο και βέλη που λέει και το τραγούδι. Ωστόσο, ο Άγιος Βαλεντίνος, του οποίου σήμερα η δυτική εκκλησία εορτάζει την μνήμη του (για την Ορθόδοξη εκκλησία σήμερα είναι των Αυξεντίου και Μάρωνος οσίων) ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο και μάλιστα τα οστά του βρίσκονται εδώ και δύο αιώνες ...στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Μυτιλήνη!

Με την υλοποίηση των έργων αποκατάστασης των οροφογραφιών του καθολικού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Μυτιλήνης, ανοίγει ο δρόμος για την οριστική επιστροφή των λειψάνων του Αγίου Βαλεντίνου στη Μυτιλήνη, απ' όπου «έφυγαν» το 1990. Το έργο έχει ενταχθεί σε τομεακό πρόγραμμα του ΕΣΠΑ και προβλέπεται να ολοκληρωθεί έως το τέλος του 2013.

Η προσπάθεια έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό από τον αρχιεπίσκοπο Νάξου, Τήνου, Άνδρου και Μυκόνου, αποστολικό τοποτηρητή της Καθολικής Επισκοπής Χίου και μητροπολίτη παντός Αιγαίου, Νικόλαο.
Η καθολική εκκλησία των Φραγκισκανών, χώρος λατρείας για τους καθολικούς πιστούς της Λέσβου τα τελευταία χρόνια παρουσίαζε έντονες φθορές στο εσωτερικό και το εξωτερικό της. Ο θόλος όσο και τα εσωτερικά και εξωτερικά επιχρίσματά της έχουν υποστεί σημαντικές φθορές, κυρίως από την υγρασία.

Η εικόνα όμως αλλάζει και ήδη εδώ και μία εβδομάδα ειδικό συνεργείο της 14ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ξεκίνησε εργασίες αποκατάστασης των οροφογραφιών του ναού.
Παράλληλα με την έναρξη των εργασιών, υπάρχει η πιθανότητα μέσα στον μήνα που μας έρχεται και με αφορμή και τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, τα λείψανά του να φτάσουν ένα βήμα πιο κοντά στη Μυτιλήνη. Τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου που επί αιώνες φυλάσσονταν στη Μυτιλήνη, μεταφέρθηκαν στην Αθήνα, πήγαν στην Τήνο, όπου βρίσκονται σήμερα, και θα κατευθυνθούν στη Χίο, τελευταίο σταθμό πριν από την οριστική τους επιστροφή στη Μυτιλήνη.
Από τη Ρώμη στη Μυτιλήνη
Επί δύο ολόκληρους αιώνες τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου, προστάτη των ερωτευμένων, αναπαύονταν στην καθολική εκκλησία, τη γνωστή σε όλους «Φραγκοκλησιά», στην οδό Ερμού, κάτω από την Αγία Τράπεζα. Τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου το 1990 μεταφέρθηκαν από τον τότε εφημέριο της καθολικής εκκλησίας της Μυτιλήνης, φραγκισκανό μοναχό π. Τορκουάτο Μορίνι, μια και ελλείψει πληρώματος της Εκκλησίας δεν διέμενε πια στο νησί, αλλά στην Αθήνα και περιστασιακά εξυπηρετούσε και τη Μυτιλήνη.
Κάποια τμήματα από αυτά τα λείψανα τοποθετήθηκαν στο παρεκκλήσι του Τάγματος των Καπουτσίνων, το αφιερωμένο στους Αγίους Φραγκίσκο και Κλάρα, στην οδό Γκυϊλφόρδου 7 στην πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα και κάποια άλλα λέγεται πως στάλθηκαν στην έδρα της Καθολικής εκκλησίας στη Ρώμη, απ' όπου και είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους στην Ανατολή, πριν από δυο αιώνες.

Στις 12 Φεβρουαρίου 2009, έγινε η απότμηση τμήματος των λειψάνων από τον αρχιεπίσκοπο των Καθολικών των Αθηνών κ. Νικόλαο, υπογράφτηκε ειδικό επίσημο έγγραφο της πράξης αυτής, παρουσία και του ιερατικώς προϊσταμένου του Παρεκκλησίου του Αγίου Φραγκίσκου και της Αγίας Κλάρας, Ιερομονάχου Καπουτσίνου π. Γαβριήλ Ριγκέτο και παρεδόθησαν στον Αρχιεπίσκοπο Νάξου, Τήνου, Άνδρου και Μυκόνου με την ιδιότητά του Αποστολικού Τοποτηρητή της Καθολικής Επισκοπής Χίου (Χίος, Μυτιλήνη και Σάμος), προκειμένου να τα επαναφέρει στη Μυτιλήνη.

Ποιος ήταν ο Άγιος Βαλεντίνος

Ο Αγιος Βαλεντίνος ήταν ένας νεαρός χριστιανός. Μια εικόνα του σώζεται στην εκκλησία της Santa Maria Antiqua, την ενορία των Ελλήνων της Ρώμης, την περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο οποίος διακρίνονταν για την χριστιανική του αγάπη και το ενοποιό του πνεύμα.

Μαρτύρησε (αποκεφαλίστηκε) κατά την περίοδο των διωγμών του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου του Β' (ο επονομαζόμενος: ο Γότθος), στις 14 Φεβρουαρίου 268 μ.Χ και θάφτηκε στις Κρακόμβες της Αγίας Πρίσκιλλας στην Ρώμη. Το 1815, ο  Πάπας Πίος ο 7ος, πρόσφερε τα λείψανά του ως δώρο σ' εναν ιερέα ευγενικής καταγωγής, τον Giovanni-Battista Longarini di San Constanzo, που προήρχετο από το δουκάτο του Ουρμπίνο.
Ύστερα από πολλές περιπέτειες, το 1907, τα λείψανά του βρέθηκαν στην Μυτιλήνη μέσα στην καθολική εκκλησία της Παναγίας αφού πρώτα ανήκαν σε μία απόγονο του ευγενή στην Λουκία Θεοφανοπούλου-Bongigli, η οποία και τα δώρισε στους Καπουτσίνους μοναχούς της εκκλησίας.

Πηγή:iefimerida.gr