Λίγα λόγια για τον πατέρα που έκλεισε προχθές τα 80 του χρόνια.

Τρόμος με κυριεύει όταν σκέφτομαι τη ζωή του Κωσταντή του Φούρναρη από τα Μουσάτα, του πατέρα μου. Τρόμος, για όσα θυμάμαι, τρόμος για όσα μου έχει ο ίδιος διηγηθεί. Χωριάτης, «αμόρφωτος», της Πρώτης τάξης του Δημοτικού Σχολείου, σκυμμένος πάνω από το χώμα, το σιτάρι, το αλεύρι, τη θάλασσα, μια ολόκληρη ζωή δουλειά, δουλειά, δουλειά.

5 χρονών ξυπόλητος στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να γλύφει το λίπος από τα άδεια κονσερβοκούτια της Γερμανικής διμοιρίας που είχε στρατοπεδεύσει δίπλα από το καλύβι του παππού μου του Αναστάση στο Αφράτο, μια οικογένεια που είχε να θρέψει 9 παιδιά. Ο πατέρας μου, χαμογελάει, ευγνωμονεί τους Γερμανούς και λέει πως έτσι επέζησε στην Κατοχή. Γλείφοντας από το δάκτυλό του το λίπος που μάζευε από τα άδεια κονσερβοκούτια των Γερμανών μέσα σε ένα σύννεφο μύγες που πετούσαν πάνω από το σωρό των σκουπιδιών.

Και μετά στο βουνό, στον Αίνο, εντεκάχρονο παιδί να βόσκει μέρα και νύχτα ένα κοπάδι 600 γίδια μόνος του, Είχε την ατυχία να είναι το μεγαλύτερο αγόρι της οικογένειας και είχε δικαίωμα να είναι άντρας αλλά όχι παιδί.
Και μετά λοστρόμος, 6 χρόνια γραμμένα στο Φυλλάδιο του, να ταξιδεύει με σαπιοκάραβα σε όλο τον κόσμο. Από τη Βραζιλία και την Αμερική μέχρι το Κόμπε της Ιαπωνίας.

Και μετά, με τα λεφτά που μάζεψε γύρισε πίσω στην Κεφαλονιά και αγόρασε μια άδεια αρτοποιείου και δούλεψε το αλεύρι και το ψωμί. Με τα χρόνια, ξέχασαν όλοι το όνομα και από Κωσταντής, το αλεύρι τον «ξαναβάφτισε» ΦΟΎΡΝΑΡΗ.

42 χρόνια κράτησε ανοιχτό το φούρνο. 42 χρόνια ΦΟΎΡΝΑΡΗΣ.

Και μετά, όταν σταμάτησε, πήρε το τσαπί. Και σκαλίζει το αμπέλι, μαζεύει τις ελιές, φυτεύει δέντρα και λαχανικά μέχρι σήμερα χωρίς τελειωμό.

Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1938.

Τα τελευταία 30 χρόνια - όσο θυμάμαι τέλος πάντων - δεν κάνει γενέθλια, δεν του εύχεται κανείς κάτι

Χθες το απόγευμα, για κάποιο περίεργο λόγο θυμήθηκα ότι ο πατέρας μου έχει γενέθλια.

Πήρα τα 5 μου παιδιά, τα εγγόνια του, πήρα μερικά κεράκια και αντί για τούρτα ένα καρβέλι και του κάναμε τα γενέθλια του.

Περάσαμε φανταστικά.

Μας υποσχέθηκε από μόνος του ότι δεν πρόκειται να φύγει «για το ταξίδι», αν πρώτα δεν παντρέψει την μικρή μου την κόρη που είναι σήμερα 4 χρονών.

Χρόνια πολλά πατέρα!!!

Είμαι σίγουρος ότι θα τηρήσεις την υπόσχεσή σου.

Γράφει ο Διονύσης Μινέτος