Α. Ένα Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων, Επικοινωνίας και Πολιτισμού.

Το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας, σύμφωνα με τον οργανωτικό σχεδιασμό των ΑΤΕΙ, αποτελεί μέρος της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων. Εάν θέλουμε να παραμείνει στην Κεφαλονιά αναβαθμισμένο, πρέπει να εμπλουτιστεί με τον τομέα του Πολιτισμού. Είμαστε βέβαιοι  ότι πολλές σημαντικές ακόμη και μεγάλες Εταιρίες ενδιαφέρονται να προσθέσουν στην επικοινωνιακή πολιτική τους τον πολιτισμό, ώστε να διαμορφώσουν μία πιο ανθρώπινη εικόνα. Αυτές, επίσης ενδιαφέρονται να προσθέσουν, σύμφωνα με τον υφιστάμενο νόμο, δράσεις για τον πολιτισμό, σε όποιες μπορούν να ενταχθούν στον υποχρεωτικό (σε σχέση με το μέγεθός τους) πλέον τομέα της Εταιρικής και Κοινωνικής Ευθύνης. Συγχρόνως η διασύνδεση των Δημοσίων Σχέσεων και της Επικοινωνίας (η οποία ούτως ή άλλως έχει στενές σχέσεις με τον πολιτισμό) θα τους προσδώσει άλλες ευρύτερες και ποιοτικότερες διαστάσεις, απομακρύνοντας τους έτσι από το διάχυτο στενό τεχνοκρατικό πνεύμα. Ο πολιτισμός εξάλλου σήμερα μέσα στην πολυπλοκότητά του και την πολλαπλότητα των εκφάνσεών του και των εκφράσεών του, λόγω της αποστέωσης που έχει δημιουργήσει η παγκοσμιοποίηση με τη σύμφυτη μονοδιάσταση που έχει προκαλέσει και επιβάλλει καθολικά, αποτελούν τη μόνη διέξοδο για να ανευρεθούν και να εισαχθούν νέα μοντέλα σκέψης και πράξης. Ειδικότερα για εμάς τους Έλληνες με την μοναδική πολιτισμική ιστορία μας ο αποπροσανατολισμός μας αυτός, από τον πολιτισμό μας αποτελεί ίσως μονόδρομο για τον πρόσθετο λόγο, ότι έτσι θα γλιτώσουμε από το στενό αστικό δυτικό ορθολογικό και συγχρόνως θα καλλιεργήσουμε τις δυνατότητες μιας ευρύτερης-πανανθρώπινης ίσως επικοινωνίας με βάση τον πολιτισμό, την ιστορία, τη σκέψη. Ο Όμηρος, οι Τραγικοί, ο Σωκράτης, ο Επίκουρος είναι πάντοτε επίκαιροι και παρέχουν αστείρευτο υλικό για σκέψη, προβληματική, επικοινωνία.

Β. Ένα Τμήμα Μουσικής

Αυτό το Τμήμα που θα περιλαμβάνει τη μελέτη των μουσικών οργάνων, την λαϊκή μουσική παράδοση, την κλασική και μοντέρνα μουσική, καθώς και άλλους τομείς των μουσικών δραστηριοτήτων, όπως η ενορχήστρωση, η ψηφιακή σύνθεση και παραγωγή μουσικών έργων, η χρήση νέων τεχνολογιών στη μουσική παραγωγή και αρχειοθέτηση του μοναδικού μακραίωνου μουσικού υλικού μας. Είναι ακόμα αναγκαίο  να δοθεί έμφαση στη δημιουργία ακόμη και μιας Ειδικής Κατεύθυνσης για τη μοναδική ιστορική Επτανησιακή παραδοσιακή μουσική, που από πολλές απόψεις αποτελεί τη βάση της νεώτερης ελληνικής μουσικής (πιθανή μετακίνηση φοιτητών στην Κεφαλονιά από το ΤΕΙ Μουσικών Σπουδών Άρτας).

Γ. Ένα Τμήμα Συντήρησης και Διατήρησης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Αυτό το Τμήμα θα έχει οπωσδήποτε Εργαστήρια θεωρητικής και πρακτικής έρευνας και εφαρμογής  ή Αντένες Προσανατολισμού  σε μερικά μέρη με εξέχουσα σημασία από την άποψη της πολιτισμικής ιστορίας, αναδεικνύοντας συγχρόνως κάποια ιδιαίτερα παλαιά κτίρια, έργα, παραδόσεις, τεχνικές, κ.α.. Η πολιτισμική μας κληρονομιά είναι τόσο σημαντική που δεν μπορεί να αφεθεί άλλο στην τύχη ή στις διαθέσεις των υαινών των διαβόητων «αγορών» (πιθανή μετακίνηση φοιτητών στην Κεφαλονιά από το ΤΕΙ Πολιτισμικής Κληρονομιάς Πύργου).

Δ. Ένα Τμήμα Εφαρμοσμένων Εικαστικών Τεχνών με κατευθύνσεις: Γραφιστική, Διακοσμητική, Ντιζάιν, Παραδοσιακές Τέχνες, εφαρμογές Νέων Τεχνολογιών στις εφαρμοσμένες και παραδοσιακές τέχνες.

Ως γνωστόν, τα σύγχρονα εφαρμοσμένα αυτά καλλιτεχνικά αντικείμενα έχουν αφεθεί στις τύχες των εργολάβων της ιδιωτικής εκπαίδευσης, της παραπαιδείας, λόγω και του σνομπισμού του κατεστημένου των Σχολών Καλών Τεχνών, ενώ υπάρχουν σοβαρές αντικειμενικές και πραγματικές κοινωνικές ανάγκες για εξειδικευμένο προσωπικό υψηλού (ανωτάτου) επιστημονικού και καλλιτεχνικού επιπέδου. Και το κενό αυτό πρέπει να καλυφθεί άμεσα, παρακάμπτοντας το μανταρινάτο των Σχολών Καλών Τεχνών, που ομφαλοσκοπεί αυτοπεριχαρακωμένο στον παθολογικό και ναρκισσιστικό μικρόκοσμό του, σκεπτόμενο μόνο και μόνο τους πρίγκιπες - συλλέκτες, τους διαμεσολαβημένους κριτικούς και τις βυσματισμένες γκαλερί. Ζώντας δηλαδή και αναπαράγοντας το ξεπεσμένο νοσηρό και άκρως αντιπαραγωγικό ξεπερασμένο από την ιστορική εξέλιξη μοντέλο, οι παραδοσιακές Σχ. Κ. Τ. αναπαράγουν το άχρηστο μοντέλο των Ακαδημιών του 19^ου αι.. Καιρός είναι πλέον να τεθεί ένα τέλος σε αυτό το κλειστό και άρα νεκρό και αντικοινωνικό σύστημα, μέσω της δημιουργίας μιας μεγάλης Σχολής ανωτάτου επιπέδου Εφαρμοσμένων Καλών Τεχνών, σε διασύνδεση με τα άλλα αντικείμενα και με πρόγραμμα σπουδών που εκθέτουμε εδώ, ανοιχτή στην κοινωνία και τις πρακτικές  ανάγκες της, αισθητικές, μορφικές-μορφολογικές, λειτουργικές. Ανοιχτή, τέλος, στις σύγχρονες προκλήσεις - ανάγκες και σε συμπόρευση με τις ριζικές αλλαγές που πραγματοποιούνται σε όλα τα επίπεδα: παραγωγής, ιδεολογίας, τέχνης, κουλτούρας, επικοινωνίας, πολιτισμού.

Μέσω των βέβαιων συνεργειών που μπορούν να αναπτυχθούν μεταξύ των τεσσάρων αυτών Τμημάτων: δημιουργία κοινού κορμού μαθημάτων, κοινών μεταπτυχιακών, κοινών εργαστηρίων, διεπιστημονικών προγραμμάτων θεωρίας και έρευνας, κοινών σεμιναρίων και ερευνών είμαστε σίγουροι ότι θα διαμορφωθεί ένας ισχυρότατος πόλος Τέχνης και Πολιτισμού, αρκεί να υπάρξει προγραμματισμός, θέληση, μέθοδος και σύστημα. Μ’ αυτόν τον τρόπο το προτεινόμενο μοντέλο Σχολής θα είναι μάλιστα και ανταποδοτικό.

Είναι δε προφανές ότι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός τέτοιου φιλόδοξου και με όραμα σχεδίου προϋποθέτει και τον αντίστοιχο σχεδιασμό, καθώς και το αντίστοιχο υψηλού επιπέδου διοικητικό και επιστημονικό προσωπικό. Η προοπτική αυτή, εξάλλου πρέπει να ενταχθεί στη γενικότερη προοπτική αναβάθμισης των Ανωτάτων Ιδρυμάτων Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, δημιουργώντας έτσι μια άριστα συγκροτημένη και ανταγωνιστική Σχολή με ποιοτικά μάλιστα κριτήρια και όχι σύμφωνα με την ακραία νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, η οποία ουσιαστικά αποδομεί την Παιδεία και την Έρευνα, τείνοντας να τις εμπορευματοποιήσει.