Με πολύ έντονο προβληματισμό, πολύ μεγάλη ανησυχία και αντιστοίχως μεγάλη απογοήτευση παρακολουθεί η πανεπιστημιακή κοινότητα τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για τα δημόσια ΑΕΙ και τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, και ειδικότερα το πρόσφατο νομοσχέδιο-έκτρωμα που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς και την καταστολή, υπονομεύει το δημόσιο πανεπιστήμιο και ενισχύει άλλα συμφέροντα σε βάρος της νεολαίας και της ακαδημαϊκής ελευθερίας και ποιότητας.

Η συνολική θέση μας ως παράταξη σχετικά με τις εξελίξεις αυτές περιέχεται στην ανακοίνωση της ΔΗΠΑΚ ΑΕΙ της 14-1-2021, η οποία έχει διακινηθεί ευρύτατα. Τοποθέτηση για την απόσυρση του απαράδεκτου αυτού νομοσχεδίου υπήρξε και από την Ένωση Διδασκόντων Ιονίου Πανεπιστημίου.

Ως ΔΗΠΑΚ ΙΠ θεωρούμε σημαντικό να επισημάνουμε περαιτέρω ορισμένα σημεία που κατά τη γνώμη μας είναι καίρια.

Το πρώτο αφορά την άποψη ότι στα «φαινόμενα παραβατικότητας» στα ΑΕΙ τσουβαλιάζονται σωρηδόν και σκοπίμως οι απαράδεκτες κλοπές και οι ανάρμοστοι βανδαλισμοί με τις καταλήψεις και τις παρεμβάσεις σε συνεδριάσεις οργάνων ή/και σε εκδηλώσεις-ομιλίες που γίνονται μετά από αποφάσεις συλλογικών συνδικαλιστικών οργάνων, όπως είναι οι Γενικές Συνελεύσεις και τα Διοικητικά Συμβούλια. Καταδικάζουμε απερίφραστα αυτή την κάκιστη ισοπεδωτική λογική. Πρόκειται για  εξίσωση με ξεκάθαρη σκοπιμότητα να καταστήσει τις συλλογικές διεργασίες, τις κινητοποιήσεις και τις διεκδικήσεις ως αξιόποινες πράξεις. Θυμίζουμε το επί ΣΥΡΙΖΑ πόρισμα της επιτροπής Παρασκευόπουλου, το οποίο άνοιξε τον δρόμο για την παραπέρα ποινικοποίηση των αγώνων, χαρακτήρισε την κατάληψη «ποινικό αδίκημα» και προέβλεψε τη σύσταση «επιτροπής αντιμετώπισης καταλήψεων». Η πανεπιστημιακή «αστυνομία» είναι συνέχεια αυτής της απαράδεκτης στρατηγικής. Ποιο θα είναι, συνάδελφοι, το επόμενο βήμα; «Οι πανεπιστημιακές φυλακές»; Οφείλουμε να αντιδράσουμε άμεσα.

Το δεύτερο σημείο αφορά τη θέση ότι τα Τμήματα πρέπει να καθορίζουν τις βάσεις εισαγωγής των φοιτητών, τους συντελεστές βαθμολογίας και τον αριθμό εισακτέων. Πρόκειται για σόφισμα που αποσπά από τα πραγματικά αίτια. Η αναβάθμιση της πανεπιστημιακής παιδείας δεν επιτυγχάνεται με αλλαγές στον τρόπο πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι επιδόσεις των υποψηφίων φοιτητών αντανακλούν όχι τόσο τις ικανότητές τους, αλλά τη διαρκή υποβάθμιση του μορφωτικού περιεχομένου του σχολείου στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και στο εξεταστικό κέντρο που ονομάζεται λύκειο. Την υποβάθμιση αυτή την προώθησαν συστηματικά οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, καθιστώντας το δημόσιο σχολείο ένα αναπόφευκτο υποχρεωτικό βαρίδι - συμπλήρωμα της ιδιωτικής παραπαιδείας, την οποία τώρα επιθυμούν να συνεχίσουν και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση βαφτίζοντας ιδιωτικά εκπαιδευτήρια σε ΑΕΙ και αναγνωρίζοντας τα ιδιωτικά κολλέγια-εκπαιδευτήρια. Η λύση είναι απλή: η θεσμοθέτηση της 12χρονης υποχρεωτικής δημόσιας ποιοτικής εκπαίδευσης (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας), όχι για την αγχωτική «εισαγωγή» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσω λίγων μαθημάτων και φτιαχτών συντελεστών, αλλά για την υγιή εισαγωγή στην ενήλικη ζωή, στην κοινωνία και στο φυσικό περιβάλλον με ολόπλευρη, σύγχρονη ουσιαστική και ευρεία γνώση, απαραίτητα εφόδια και τις αναγκαίες δεξιότητες.

Είναι εμφανές ότι «ρυθμίσεις» όπως ο περιορισμός των επιλογών των υποψήφιων και οι συντελεστές πρόσβασης επισημοποιούν τα πτυχία διαφόρων κατηγοριών και ταχυτήτων, υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο το πτυχίο του δημοσίου πανεπιστημίου μετά την αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων-εκπαιδευτηρίων, και αναπόφευκτα οδηγούν στο κλείσιμο δημόσιων πανεπιστημιακών Τμημάτων της περιφέρειας. Η γεωγραφία και το κόστος ζωής και μετακίνησης θα ορίζουν τους συντελεστές, και όχι τα ακαδημαϊκά κριτήρια, και τα Τμήματα θα προσαρμόζουν τις επιλογές τους στις συνθήκες υποχρηματοδότησης και λειτουργίας με επιχειρηματικά κριτήρια. Η υποτιθέμενη δυνατότητα λόγου για τη βάση εισαγωγής είναι πρόσχημα και δέλεαρ χωρίς κανένα απολύτως αντίκρισμα. Αυτό που σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ, είναι η σθεναρή διεκδίκηση της ενίσχυσης  του δημόσιου Πανεπιστημίου, ιδιαίτερα των περιφερειακών Πανεπιστημίων, όπως το ΙΠ. Έχουμε ανάγκη από νέες θέσεις μόνιμου διδακτικού, διοικητικού και τεχνικού προσωπικού, από μόνιμο προσωπικό φύλαξης και καθαριότητας, από ενίσχυση και εκσυγχρονισμό των υποδομών για φοιτητική μέριμνα, διδασκαλία και έρευνα. Εκεί οφείλει να πάει η όποια ενίσχυση.

Συνάδελφοι,

• η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να αποσύρει το απαράδεκτο αυτό νομοσχέδιο
• η πανεπιστημιακή κοινότητα, με παρέμβαση και της ΕΔΙΠ, πρέπει να αναλάβει πολύμορφες δράσεις προβάλλοντας την ανάγκη ουσιαστικής ενίσχυσης του ΙΠ, όπως και όλων των ΑΕΙ.
• η ΕΔΙΠ πρέπει να συμμετάσχει σε πανελλαδική απεργία των μελών ΔΕΠ κατά την εισαγωγή του νομοσχεδίου στη Βουλή.
• τα Τμήματα, οι Σχολές και οι πανεπιστημιακές υπηρεσίες πρέπει να ανοίξουν για την εκπαιδευτική και την ερευνητική διαδικασία με ασφαλή μέτρα για την υγεία όλων