Ξυπνάω στις 19-Ιανουαρίου 2011 με ένα κεφάλι «αγκωνάρι».

Ήμουν από ξενύχτι και καταλαβαίνετε.

Δεν έβλεπα μπροστά μου.

Στον Δήμο τους είχα πει «θα λέμε ένα παραμύθι την ημέρα να φτιάχνουμε τον Λαό στο ψέμα» και με αρχίζουν οι τσούπρες που είχαμε ντανιάσει στο Δημαρχείο.

«Τι παραμύθι θα πούμε σήμερα κ Δήμαρχε;»

Δεν βλέπανε τα χάλια μου, όμως για να μην βγούμε από το πρόγραμμα του καθημερινού παραμυθιού τους λέω:

«ρίξτε έναν Επιβατηγό Σταθμό στο Λιμάνι της Σάμης»

Και τους τραβάμε ένα μούσι απίστευτο στους Σαμικούς.

«Εκπληρώνω το όραμα μου για την κατασκευή του Επιβατηγού Σταθμού Σάμης που θα έχει χώρους φιλοξενίας, τουαλέτες, κυλικείο και του Αγίου τα μάτια»

Όπως τελείωσα το Δελτίο Τύπου προς τον «Λαό της Σάμης» δεν έμεινε άντερο από τα γέλια.

«Αχ τι ωραία που τους δουλεύετε κ.Δήμαρχε, τι πλακατζής που είστε;» 

αρχίσανε οι γραμματικές στον Δήμο.

Μωρέ δεν τους πήγα στο Λιμάνι στην Σάμη ούτε παγκάκι να κάτσουνε, αλλά την φάγανε την παραμύθα.

Και πέρασα εγώ καλά και οι Σαμικοί κακά και μαύρα.

(από την ανέκδοτη συλλογή μύθων του Αλέκου Παρίση των Εκδόσεων «Gaidaros»)

kefalonitis-onos.blogspot.com