Ο πιανίστας Σπύρος Μοσχόπουλος μετά την εμφάνιση του στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τιμά το νησί της καταγωγής του με ένα μοναδικό κονσέρτο την Κυριακή  16 Φεβρουαρίου στις 19:00 στο Δημοτικό θέατρο Αργοστολίου ο «ΚΕΦΑΛΟΣ» .

Ο Σπύρος Μοσχόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Είναι απόφοιτος του Αττικού Ωδείου (Δίπλωμα Πιάνου με Άριστα Παμψηφεί και Α' Βραβείο, 1992) με καθηγητή τον διεθνούς φήμης πιανίστα Δημήτρη Τουφεξή. Είναι επίσης κάτοχος Πτυχίου Μπάτσελορ από το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος όπου σπούδασε Μουσικολογία και Ψυχολογία και, ως υπότροφος του Ιδρύματος “Αλέξανδρος Ωνάσης”, κάτοχος Πτυχίου Μάστερ από το The Boston Conservatory με αντικείμενο την Πιανιστική Εκτέλεση και καθηγητή τον πιανίστα Michael Lewin.
Έχει λάβει μέρος σε σεμινάρια και έχει κάνει εμφανίσεις ως σολίστ τόσο στην Ελλάδα (παρουσιάζοντας προσωπικές διασκευές σε έργα τάνγκο νουέβο και λάτιν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) όσο και στην Αμερική. Είναι ενεργό μέλος σε διάφορα σχήματα μουσικής δωματίου.

Ασχολείται συστηματικά με την εκτέλεση, διασκευή και σύνθεση έργων εμπνευσμένων από το αργεντίνικο τανγκό καθώς και τη λατινοαμερικάνικη μουσική. Περιστασιακά έχει ασχοληθεί επίσης με τη σύνθεση έργων οργανικής και φωνητικής μουσικής, αλλά και με συνθέσεις που λειτουργούν ως μουσική επένδυση σε ταινίες μικρού μήκους.
Έχει διατελέσει καθηγητής μουσικής των Αρσακείων Σχολείων. Έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Τμήμα Mουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.

Ο κ Μοσχόπουλος δήλωσε πολύ χαρούμενος που παίζει για πρώτη φορά στο Δημοτικό θέατρο Αργοστολίου. Στο παρελθόν είχε εμφανιστεί στο φεστιβάλ Ληξουρίου, στο «ΙΟΝΙΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΕΧΝΩΝ» στα Μεταξάτα τον Ιούλιο του 2014 και  στην συνέχεια στο Κάστρο του Αγίου Γεωργίου, όπου παρουσίασε κάποιες από τις διασκευές του στα ρεμπέτικα που θα παρουσιάσει την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου.

Ο κ. Μοσχόπουλος ως νεοδιόριστος στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση  διδάσκει σε γυμνάσια και Λύκεια της Κεφαλονιάς, σε Πάστρα Ληξούρι Κεραμειές .

Ως αναπληρωτής ξεκίνησε να διδάσκει στις φυλακές Αυλώνας και γι αυτή την εμπειρία ζωής σημειώνει: «Ήτανε μια συνθήκη πάρα πολύ δύσκολη για όλους τους εκπαιδευτικούς και για μένα να μπω κατ ευθεία σε ένα περιβάλλον τόσο δύσκολο και απαιτητικό που ήτανε δοκιμασία και σχολείο και για μένα αυτή εμπειρία. Εκτελούμε λειτούργημα εγώ και οι συνάδελφοι μου ,ήτανε μία κατάσταση ανθρώπων με πάρα πολύ δύσκολη ψυχολογική κατάσταση, παιδιών από 17 μέχρι 21, αλλά και αρκετά παραπάνω ηλικιακά, από όλες τις φυλές της γης μαθητές. Ήτανε πάρα πολύ δυνατή εμπειρία και για μένα, γιατί γνωρίζοντας τους έπρεπε να καταλάβω τα ακούσματα τους να τραγουδάνε και τα δικά τους, να θυμούνται την χώρα τους και ήτανε πολύ δυνατή εμπειρία ιδίως όταν διοργανώναμε γιορτές και τραγουδάγανε όλοι αυτοί από όλα αυτά τα μέρη, είτε Ελληνικά, είτε ξένα, αλλά όλοι μαζί σε έναν κοινό στόχο, ήτανε και συγκινητικό και δυνατό. Και φυσικά στις φυλακές ένα μάθημα που τους εκτονώνει και τους κάνει να ξεχνιούνται , είναι πάρα πολύ αβανταδόρικο τουλάχιστον ως θέμα μαθήματος. Ήτανε πολύ δυνατό για όλους μας, γιατί και εμείς μοιραζόμασταν τα χρόνια που ήμασταν εκεί και τον εγκλεισμό και την θλίψη ότι κι αν έχεις κάνει, να έχεις μπροστά σου τόσα χρόνια η μήνες που θα είσαι εκεί. Με ενίσχυσε ψυχολογικά θέλω να πιστεύω και μου άνοιξε τους ορίζοντες πολιτισμικά όσον αφορά τις επιρροές ως καλλιτέχνη και αγάπησα ποιο πολύ και το λαϊκό και το ρεμπέτικο όπως τώρα παρουσιάζω. Εκτίμησα ποιο πολύ την μουσική την απλή που απευθύνεται στον απλό άνθρωπο, που είναι και η πρώτη ύλη για να κάνουμε και οτιδήποτε άλλο ως συνθέτες , λόγια η μουσική, αλλά η βάση πάντα είναι οι μουσικές που ακούμε όλοι , που χαιρόμαστε και είμαι της άποψης ότι διαμάντια και ομορφιά στην μουσική υπάρχουν σε όλα τα είδη. Από κει και πέρα ακολουθείς αυτό που σε εμπνέει και καθορίζει ως συνθέτη και καλλιτέχνη».

Από μικρός έδειχνε μια κλίση προς το πιάνο και αυτό έγινε κατανοητό από τους γονείς του που του αγόρασαν το πρώτο του πιάνο. Τα μαθήματα τα ξεκίνησε στα 7-8 του χρόνια - δηλώνει ότι ένα καλό ταλέντο καλό είναι να ξεκινά στα 4-5 του χρόνια την μαθητεία- και από κει και πέρα πήρε τον δικό του δρόμο και εκμυστηρεύεται: «Εγώ ιδίως τώρα τελευταία έχω αφοσιωθεί στο να αναπτύξω ένα ρεπερτόριο για πιάνο σόλο το οποίο θα παρουσιάζω ο ίδιος όσο μπορώ και να μεταδίδω διάφορα συναισθήματα και καταστάσεις στις οποίες βρίσκομαι, χωρίς απαραίτητα να είναι μελοποιημένα με λόγια.

 Κάποια στιγμή το είχα κάνει στο παρελθόν, τώρα αφοσιώθηκα ποιο πολύ και έχω γράψει φυσικά και έργα για μουσικά σύνολα , αλλά τώρα επειδή μ αρέσει πάρα πολύ η εμπειρία στην σκηνή, θέλω ο ίδιος να παρουσιάζω, γιατί αυτό πιστεύω ότι έχω να δώσω ποιο πολύ. Τα δικά μου έργα και οι συνθέσεις μου είναι ένα μέσο που το προτίμησα πολύ για να εκφραστώ και πιστεύω ότι συγκινώ αρκετά τον κόσμο που με παρακολουθεί είτε διά ζώσης , είτε ακούγοντας μουσική μου. Γενικά μ αρέσει να περιγράφω με δικό ου τρόπο την φύση και διάφορες αισθήσεις ιμπρεσιονιστικές, εικόνες σε φυσικά τοπία κλπ, σ αυτό επικεντρώνεται η μουσική μου τελευταία.

Την Κυριακή δεν θα είναι μόνο τα ρεμπέτικα, τα αναμιγνύω και με κάποια έργα δικά μου και θέλω να πιστεύω ότι επειδή και τα ρεμπέτικα τα κάνω με έναν δικό μου τρόπο και ύφος , ότι κάπως το ύφος στα ρεμπέτικα συνταιριάζει και με το ύφος των  δικών μου κομματιών. Δεν είναι απλά να παίξω τα ρεμπέτικα όπως είναι , τα κάνω και με έναν δικό μου θέλω να πιστεύω τρόπο, με ένα δικό μου ύφος. Οι μελωδίες ακούγονται βέβαια και το καταλαβαίνει ο κόσμος».

Για τις διασκευές των ρεμπέτικων και την απόδοση τους με πιάνο, σημειώνει: «Μ αρέσουν πάρα πολύ οι διασκευές και λατινοαμερικάνικης μουσικής πολύ γνωστών μελωδιών και τώρα το ρεμπέτικο και το Αργεντίνικο τάνγκο που παλιότερα είχα μεταγράψει ενός μεγάλου Τtango Nuevo συνθέτη. Είναι μεγάλη πρόκληση πάρα πολλά χρόνια για μένα να καταφέρνω στο πιάνο να περνάω συνολικά την μουσική και την μελωδία των τραγουδιών που μ άρεσαν είτε μικρός είτε και αργότερα. Στο πλαίσιο αυτό της πρόκλησης ήθελα εδώ και δυό χρόνια να προχωρήσω σε μια προσπάθεια με τα ρεμπέτικα που εμένα μου άρεσαν πάρα πολύ. Σε κάθε μουσική υπάρχουν τα πολύ ωραία κομμάτια και αυτά που μας αρέσουν και αυτά που είναι εκτός. Κάποια που τα θεωρώ εγώ αριστουργήματα και με ενέπνευσαν προσπάθησα να τα αποδώσω πιανιστικά και την μελωδία του τραγουδιού και την συνοδεία, αλλά και να βάζω δικά μου στοιχεία μέσα. Σ αυτή την αγάπη που έχω στις μεταγραφές και στο να διασκευάζω τραγούδια, κατέληξα και σε κάποια ρεμπέτικα, του Τσιτσάνη, του Βαμβακάρη, του Χιώτη, του Μπαγιαντέρα και θα συνεχίσω ίσως και μερικά ακόμα, αλλά είναι αρκετά επιλεγμένα, που κάνουν και σε μένα μια αίσθηση. Δεν μου ταιριάζουν και όλα ακουστικά , κάποια που στο πιάνο εγώ θεωρώ ότι μου δίνουν μια αβάντα να κάνω κάτι παραπάνω, τα έχω πειράξει και τα έχω διασκευάσει με τον τρόπο μου. Εννοείται ότι πολλά πράγματα ταιριάζουνε εάν κάποιος το κάνει πετυχημένα στο πιάνο, αυτή είναι και η πρόκληση, εφ όσον πετύχει στο κοινό και στους γύρω μου, θα καταλάβω κι εγώ, που το κάνω κατ αρχήν γιατί με εκφράζει, ότι το πιάνο και πολλά άλλα όργανα μπορούν να μιμηθούνε είδη μουσικής και ιδιαίτερα αυτά που δεν έχουν σχέση απαραίτητα με το μουσικό όργανο αυτό».

Ο κ Μοσχόπουλος έκανε αναφορά στις «δυνατές» στιγμές της καριέρας του, δίνοντας και το στίγμα της καλλιτεχνικής του φύσης, λέγοντας: « Οι ποιο δυνατές στιγμές είναι οποιαδήποτε φορά έχω παίξει, που έχει λειτουργήσει πάρα πολύ το να αφεθώ σε αυτό που κάνω και να συμπαρασύρω και τον κόσμο. Αυτό γίνεται άλλες φορές σε μικρότερο βαθμό, άλλες σε μεγαλύτερο για διάφορους λόγους. Καλλιτέχνες είμαστε, στην σκηνή πάνω άλλες φορές αποδίδουμε και αισθανόμαστε ότι το κοινό το κερδίζουμε περισσότερο και άλλες φορές κάπως λιγότερο. Αυτές οι φορές που είναι διάφορες σε πολλές  διαφορετικές  εμφανίσεις που έχει συμβεί αυτό, έχω να θυμάμαι πάντα κάποιες σκηνές και στιγμές πολύ δυνατά και μάλιστα με τις συνεργασίες που έκανα στο παρελθόν και με άλλους καλλιτέχνες , γιατί τώρα τελευταία είναι που έχω αφοσιωθεί στο ολιστικό πρόγραμμα. Παλιότερα έκαναν συνεργασίες ιδιαίτερα με το Αργεντίνικο τάνγκο και έχω να θυμάμαι στιγμές και κομμάτια που έχω παίξει σε πολλές εμφανίσεις μου ανά την Ελλάδα.

Ο κ Μοσχόπουλος δηλώνει πεπεισμένος ότι ασχέτως μουσικής καλλιέργειας του κοινού  της Κεφαλονιάς , αν κάποιος έχει να μεταδώσει κάτι με αμεσότητα στο κοινό ανεξάρτητα της μουσικής που παίζει θα τα κοινωνήσει στο κοινό και οι δικές του συνθέσεις γενικά αρέσουν στο κοινό.

Κλείνοντας , δήλωσε ότι αποτελεί γι αυτόν μεγάλη τιμή να παίξει στο θέατρο Κέφαλος  και ευχήθηκε να είναι όλοι μαζί με τον ίδιο πολλοί.

Ακολουθεί το ηχητικό της συνέντευξης.