Δυο άγνωστα ποιήματα του σπουδαίου Αργοστολιώτη ποιητή, Σωτήρη Γαλιατσάτου, ανέκδοτα έως τώρα,  που μιλούν για την  -Χριστιανική  Αγάπη-  και  για  - Το Μαρτύριο της Αγάπης-. Τα φανερώνω  πρώτη φορά , λόγω των  Μεγάλων Ημερών της Χριστιανοσύνης.

           Αν και δεν θα αναλύσω το καθένα ξεχωριστά,  μια και μιλούν για την αγάπη και το μαρτύριό της, φαίνεται  όμως, χωρίς καμιά δυσκολία,  ότι η  ποιητική φλέβα του  Σωτήρη  Γαλιατσάτου, ρέει μέσα στη ρομαντική και ευαίσθητη νόηση των πραγμάτων, χωρίς να απομακρύνεται από  τα επίκαιρα γεγονότα  που  έζησε.

          Είναι μετρημένος στο στίχο του, γλαφυρός  στη ροή του όλου ποιήματος και καταληκτικός  με ουσία για το μήνυμα που «εκπέμπει».

Διαχέει την αγάπη μέσα στο στίχο του και συγχρόνως προβληματίζεται για την πολιτική κατάσταση των ισχυρών της γης, που βάζουν τους λαούς  στον βίαιο  θάνατο του μίσους και του συμφέροντος.

Επίκαιρα ποιήματα, απλά και αληθινά για όσα περιγράφει ο ποιητής, που, σαν τον γεωργό, σαν τον καλλιεργητή της πρωτογενούς δύναμης, καλείται κι αυτός να στηρίξει… Λαό και Έθνος.

Ας θυμηθούμε,  πριν αρχίσει,  ο Χορός των Δαιμόνων, τα λόγια του Ελύτη. … «Εξόριστε ποιητή,  στον αιώνα σου.. τι βλέπεις ;…».