Το INKEFALONIA.GR με μεγάλη χαρά παρουσιάζει την Ιωάννα Θεοδωράτου, μια νεαρή δικηγόρο με καταγωγή από την Κεφαλονιά.

Η Ιώαννα παρουσίασε πρόσφατα το πρώτο της συγγραφικό δημιούργημα με τίτλο "Αύγουστος Οίνος"  το οποίο έχει αποσπάσει ήδη πολύ θετική αποδοχή από το κοινό, καταφέροντας πολύ γρήγορα να εξαντληθεί !

Το βιβλίο, σύμφωνα με τη συγγραφέα είναι «ένα καλοκαιρινό, στοχαστικό και εν μέρει ερωτικό μυθιστόρημα, με πυρήνα τη ζωή μιας γυναίκας μέσα από τα καλοκαίρια της».

Αναδημοσιεύομε τη συνέντευξη που παραχώρησε σε νομικό περιοδικό και τον Απόστολο Κόντο 

Συνάντησα την Ιωάννα Θεοδωράτου ένα πρωινό μετά από απανωτές αναβολές λόγω αποχής στο Ειρηνοδικείο Αθήνας. Νιώθοντας ιδιαίτερη συγκίνηση που μία νεαρή συνάδελφος και δικηγόρος της δικής μου γενιάς κατάφερε να μπει στο χώρο του βιβλίου σας προτείνω ενόψει και του καλοκαιριού που πλησιάζει να διαβάσετε τον «Αύγουστο Οίνο», ένα φρέσκο καλοκαιρινό μυθιστόρημα, μια ρεαλιστική αλλά και ποιητική ματιά στη ζωή. Η Ιωάννα Θεοδωράτου γεννήθηκε στη Χίο, με καταγωγή από Χίο και Κεφαλονιά. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών το 2009 και έκτοτε εργάζεται ως δικηγόρος στον Πειραιά και την Αθήνα. Ο Αύγουστος Οίνος είναι το πρώτο της βιβλίο, που κυκλοφόρησε το φετινό Απρίλιο από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Το πρώτο πράγμα που θέλω να μου πεις είναι πώς συμβαδίζει η άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος με τη συγγραφή. Εννοώ, υπάρχει χρόνος για να γράφεις; Δεν είναι κάτι χρονοβόρο και δύσκολο;

ΙΩΑΝΝΑ: Χρονοβόρο και απαιτητικό είναι, αλλά η δικηγορία και η συγγραφή δεν είναι επουδενί ασύμβατες. Για την ακρίβεια θεωρώ πως όποιο και να είναι το επάγγελμά σου μπορείς να γράφεις. Ο χρόνος, ναι, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, καθότι είναι πάντα πολύ περιορισμένος. Ωστόσο δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούμε να κάνουμε αν πραγματικά το θέλουμε. Ακόμη και με κόστος να κοιμόμαστε λιγότερο ή εις βάρος της προσωπικής μας ζωής.

Α: Πόσο σου πήρε να το γράψεις και πώς ξεκίνησες;

Ι: Το έργο αυτό ξεκίνησε να γράφεται τυχαία. Ήταν ένα αυγουστιάτικο βράδυ. Καθόμουν σε μια παραλία στη Χίο και μιλούσα με μια καλή μου φίλη  για τις ανθρώπινες σχέσεις. Είχαμε προβληματιστεί αρκετά και μ’ αυτό τον προβληματισμό γύρισα σπίτι. Ένιωσα αίφνης την ανάγκη να γράψω. Θυμάμαι ότι έψαχνα να βρω ένα όνομα για την ηρωίδα, οπότε απευθύνθηκα στη μητέρα μου και της ζήτησα να μου αραδιάσει γυναικεία ονόματα. Όταν μετά από πολλά ανέφερε το όνομα Μαρίνα η ηρωίδα μου αυτόματα απέκτησε σάρκα και οστά. Χωρίς καν να έχω φτιάξει την ιστορία στο μυαλό μου ξεκίνησα να γράφω. Θα το καταλάβει κανείς αν διαβάσει το πρώτο κεφάλαιο. Εκ των υστέρων λέω ότι ήμουν πολύ τυχερή, γιατί  κανένα όνομα δε θα μπορούσε να ταιριάζει περισσότερο σε μια ηρωίδα που αγαπάει τόσο τη θάλασσα. Τα πρώτα κεφάλαια ξεχύθηκαν στο χαρτί χωρίς να το καταλάβω κι ύστερα σταμάτησα γιατί ξεκίνησα να δουλεύω σε μία δικηγορική εταιρεία και ως γνωστόν οι ρυθμοί εκεί είναι τέτοιοι που δεν υπήρχε καθόλου χρόνος πια. Έγραφα πού και πού στις διακοπές και μόνο όταν μετά από δύο περίπου χρόνια έφυγα από εκεί και δούλεψα μόνη μου κατάφερα να το αποτελειώσω.

Α: Γράφεις από παλιά ή είναι το πρώτο δείγμα γραφής σου;

Ι: Γράφω από το γυμνάσιο. Παλαιότερα έγραφα ποιήματα αλλά παρότι έχω βραβευτεί από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών δε θεωρώ ότι μου ταιριάζει η ποίηση. Αργότερα έγραφα διηγήματα, παιδικά κυρίως. Τα τελευταία χρόνια μου αρέσει πολύ να γράφω θεατρικά και πλέον καταπιάνομαι με μυθιστορήματα.

Α: Το βιβλίο σου αναφέρεται σε πραγματικά ή μυθιστορηματικά γεγονότα; Να το θέσω και διαφορετικά, υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία;

Ι: Όχι, δεν έχω στηριχτεί στη ζωή μου, ούτε είμαι εγώ η ηρωίδα. Θεωρώ αναπόφευκτο βέβαια να μη βγει ένα κομμάτι του εαυτού σου σε αυτό που γράφεις, και μάλιστα κάθε φορά που γράφεις σε ο,τιδήποτε κι αν γράφεις. Ο Αύγουστος Οίνος είναι μια ιστορία φανταστική, στην οποία όμως αρκετοί ήρωες έχουν επιρροές από ανθρώπους που γνωρίζω ή και μεμονωμένα περιστατικά ενδέχεται να έχουν ψήγματα αληθείας, όπως φερ’ ειπείν η ιστορία που διηγούμαι για το βροχόμετρο, η οποία είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Α: Στο βιβλίο σου μιλάς για ένα νησί. Το μόνο ξεκάθαρο είναι πως πρόκειται για ένα νησί των Κυκλάδων, πλην όμως δεν ξεκαθαρίζεις ποιο είναι. Γιατί;

Ι: Γιατί δεν ήθελα να «σκιασθεί» ο χώρος που χρησιμοποιούσα από τίποτε γνωστό και συγκεκριμένο, από ένα μέρος που κάποιοι έχουν πάει και κάποιοι όχι. Μην το εκλάβεις ως προσωπική ιδιορρυθμία. Ήθελα να περπατήσω τον αναγνώστη σε ένα χώρο που έχει προσεγγίσει μεν κάποια στιγμή στη ζωή του –ένα κυκλαδονήσι- αλλά να το κάνω αυτό αφηρημένα. Όλοι έχουμε περπατήσει σε ένα κυκλαδίτικο σοκάκι. Όλοι έχουμε αγναντέψει μια Χώρα γεμάτη ασβεστωμένα σπιτάκια. Αλλά και Κυκλαδονήσι να μην είναι πάντως, όλοι έχουμε κολυμπήσει στο Αιγαίο, έχουμε ξαπλώσει στην άμμο, έχουμε καθίσει σε μια ταβέρνα δίπλα στο κύμα κι έχουμε βάλει μια ζακέτα ένα βράδυ του Αυγούστου που έκανε ψύχρα. Εντέλει αυτό που προβάλλω ασυνείδητα είναι η ελληνικότητα· το ελληνικό νησιώτικο τοπίο. Το νησί του βιβλίου αποτελεί ένα νησί που –παρότι δεν κατονομάζεται ρητά- όλοι λίγο πολύ θα νιώσουν ότι έχουν επισκεφθεί κι αυτό αρκεί. Το αφήνω στη φαντασία του αναγνώστη, που από κει και πέρα θα βρει σημεία αναφοράς και θα το κάνει δικό του.

Α: Γράφεις ένα ολόκληρο βιβλίο μόνο για καλοκαίρια. Συνειδητή επιλογή ή τυχαιο;

Ι: Ο Αύγουστος Οίνος είναι πράγματι η εξιστόρηση της ζωής μιας γυναίκας μέσα από τα καλοκαίρια της. Ίσως γιατί αγαπώ το καλοκαίρι, ίσως γι’ αυτό… Τυχαία βγήκε στην αρχή και συνεχίστηκε έτσι μέχρι που συνειδητά πια αντιλήφθηκα ότι όντως για τη συγκεκριμένη ηρωίδα, για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, καμιά άλλη εποχή δεν είχε θέση.

Α: Η ηρωίδα περνά από την άρνηση και την απόρριψη, κοινώς τρώει τα χαστούκια της, αλλά η αυλαία πέφτει με ένα «diminuendo» (ας μου επιτραπεί ο μουσικό όρος), το έργο τελειώνει «μαλακά» και αισιόδοξα. Είσαι αισιόδοξος άνθρωπος;

Ι: Για πολλά χρόνια πίστευα ότι είμαι τρομερά απαισιόδοξη. Προϊόντος του χρόνου, όμως, μέσα από τα γραπτά μου ανακαλύπτω τον εαυτό μου για να συνειδητοποιήσω τελικά ότι μέσα μου υπάρχουν αρκετά αποθέματα αισιοδοξίας και ελπίδας.

Α: Η ηρωίδα κάνει μια δύσκολη απόφαση, όταν γυρνάει στο νησί της μεγάλη πια (συγχωρήστε με για το spoiler!). Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο, ειδικά στις συνθήκες ζωής της σύγχρονης πραγματικότητας; Θεωρείς ότι είναι μία λύση, ειδικά για έναν νέο άνθρωπο;

Ι: Η ηρωίδα αυτό που έκανε ήταν να αφουγκραστεί καθαρά, μετά από χρόνια, τα θέλω της. Να πάρει μια απόφαση δύσκολη και να παρατήσει μια φαινομενικά στρωμένη ζωή για να βρει τον εαυτό της. Θεωρώ πως πρέπει να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας, αυτή τη φωνή που υπάρχει βαθιά κρυμμένη μέσα μας, και –γιατί όχι;- να σπάμε τις νόρμες. Η επιστροφή στην επαρχία έχει αποτελέσει αποδεδειγμένα λύση για πολλούς νέους ανθρώπους και ανάμεσα σε αυτούς πολλούς συναδέλφους μας. Δεν ξέρω αν όλοι είναι ευχαριστημένοι, σίγουρα πάντως έχουν ανώτερη ποιότητα ζωής.

Α: Τι πιστεύεις ότι αναμένει να διαβάσει ο σύγχρονος αναγνώστης με βάση τους ρυθμούς της ζωής του; Τι ανάγκες έχει;

Ι: Ζούμε σε μια τρελή καθημερινότητα. Όλα κινούνται, οι στιγμές περνούν και χάνονται και φτάνεις να διερωτάσαι για πότε πέρασε η μέρα ή η βδομάδα ή ο χρόνος ακόμα χειρότερα. Ωστόσο δεν μπορεί να μπει όλο το αναγνωστικό κοινό σ’ ένα καζάνι. Άλλοι θέλουν να διαβάσουν ένα βιβλίο και να χαλαρώσουν, άλλοι να αποκτήσουν το στρες που συνεπάγεται η επίλυση ενός μυστηρίου, άλλοι απλώς να μπουν σ’ έναν φανταστικό κόσμο. Συνταγή για να μείνουν ικανοποιημένοι όλοι ανεξαιρέτως οι αναγνώστες δεν υπάρχει, γι’ αυτό και είναι λάθος να γράφεις ένα βιβλίο έχοντας κατά νου τι αποζητά ο κόσμος, τι θα πουλήσει, τι θα είναι εμπορικό και λαϊκιστί «πιασάρικο».

Α: Τι είναι για σένα η γραφή;

Ι: Εκτόνωση.  Πλάθω ιστορίες για να αποσυμπιέζομαι. Γι’ αυτό δεν κάθομαι ποτέ να γράψω όταν είμαι χαρούμενη και ήρεμη. Κινητήριος μοχλός θα είναι πάντα κάποιο αρνητικό συναίσθημα ή κάποιος προβληματισμός.

Α: Θεωρείς, δηλαδή, ότι δεν μπορεί ν’ αποτελέσει πηγή έμπνευσης η ευτυχία ή κάποιο άλλο συναίσθημα με θετικό πρόσημο;

Ι: Για μένα όχι. Η ευτυχία νιώθω ότι συνεπάγεται μια νωθρότητα, μια ραστώνη. Αντιθέτως η απογοήτευση, ο πόνος, η θλίψη είναι το εναρκτήριο λάκτισμα για να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου, να παλέψεις με τους δαίμονές σου, ενδεχομένως να μεγαλουργήσεις κιόλας.

Α: Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να σταματήσει να γράφει;

Ι: Όχι.

Α: Είσαι κάθετη…

Ι: Σου είπα η γραφή είναι εκτόνωση. Αν δε γεμίσω αράδες μ’ όσα βγαίνουν από μέσα μου στο τέλος θα με πνίξουν, έτσι αισθάνομαι. Η συγγραφή εξάλλου για εμένα δεν είναι επάγγελμα, δεν είναι βιοπορισμός. Δε γράφω κατά παραγγελία μία ιστορία για να ψυχαγωγήσει ανθρώπους ή να πουλήσω. Γράφω γιατί μ’ αρέσει. Γιατί έτσι έχω βρει τον τρόπο να ηρεμώ την ψυχή μου.

Α: Άρα τώρα συνεχίζεις; Έχεις κάτι άλλο στα σκαριά;

Ι: Ναι, μόνο που τώρα μπαίνω σε ένα άλλο είδος γραφής, στο ιστορικό μυθιστόρημα με ό,τι δυσκολίες αυτό συνεπάγεται.

Α: Και εξακολουθείς να βρίσκεις χρόνο;

Ι: Είναι η μοναδική ευεργετική πτυχή της αποχής! (γέλια)

Α: Εύχομαι ο Αύγουστος Οίνος να είναι καλοτάξιδος και ν’ αποτελέσει την απαρχή μιας επιτυχημένης συγγραφικής πορείας.

Ι: Ευχαριστώ πολύ κι ελπίζω να κρατήσει μια ευχάριστη συντροφιά σε όσους το διαβάσουν. 

• Η σελίδα της Ιωάννας Θεοδωράτου στο Facebook

• Αγορά βιβλίου