Γυρίσαμε το Ιόνιο από την βόρεια άκρη του, τους Οθωνούς μέχρι την πιο νότια, τα Αντικύθηρα και ανακαλύψαμε μια χούφτα νησιώτικα χωριά, κρυψώνες καλοκαιρινής ανεμελιάς. Δραπετεύουμε από το τουριστικό στερεότυπο, γιατί μόνο έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να κοιτάξουμε τον εαυτό μας προς τα μέσα κι αν σταθούμε τυχεροί, να ανακαλύψουμε ποιοι στ'αλήθεια είμαστε.

Άμμος, Οθωνοί

Για τον Ζακ-Υβ Κουστώ, οι Οθωνοί ήταν ένας από τους αγαπημένους σταθμούς του εξερευνητικού σκάφους του Καλυψώ ενώ για τους Ιταλούς είναι ο Φανός, το μόνο φως μεσοπέλαγα. Το φως που θες να λάμψει μέσα σου λίγο πριν το χειμώνα που θα γίνεις τριάντα. Το φως που λάμπει σε ένα απέριττο μισοάδειο ενοικιαζόμενο δωμάτιο όπου το μόνο που ακούγεται είναι το απαλό βουητό του ψυγείου. Το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των Διαπόντιων ήταν το νησί της Καλυψούς, η Ωγυγία, όπου πέρασε επτά χρόνια αιχμαλωσίας ο Οδυσσέας, μέχρι να αποδράσει με σχεδία στο κοντινό νησί των Φαιάκων, την Κέρκυρα. Οι Οθωνοί αποτελούνται από αρκετούς μικρούς οικισμούς με σημαντικότερους τον Άμμο- που είναι και το λιμάνι του νησιού. Εδώ η ζωή περπατιέται σε χωματοδρόμους με ελαιόδεντρα και πέτρινους σκελετούς σπιτιών και αυλές καλυμμένες με κληματαριές.

Περουλάδες, Κέρκυρα Καταφύγιο ηρεμίας στο μικροσκοπικό τρίγωνο του βορειοδυτικού άκρου της Κέρκυρας. Αφήνοντας πίσω μας πηγμένες αμμουδιές και faux αγγλικές pubs, ανακαλύπτουμε, όπως οι Βενετσιάνοι εκατοντάδες χρόνια πριν, τα μυστικά ενός διατηρητέου οικισμού. Ψάχνουμε τα κομμάτια που μας λείπουν κρυφοκοιτάζοντας πίσω από μεγάλα πορτόνια τα αρχοντικά με τα βενετσιάνικα οικόσημα και τις στέγες από ανοιχτόχρωμο βυζαντινό κεραμίδι. Χαζεύοντας τα παλιομοδίτικα μπακάλικα και τα ερείπια ενός σπιτιού όπου έζησε ο Ανδρέας Κάλβος. Τα απογεύματα κατηφορίζουμε στην παραλία του Λογγά, μ' ένα μπουκάλι κρασί στο χέρι και μ' εκείνη την εφηβική έξαψη, την παλιά. Φτάσαμε εδώ αναζητώντας μικρά (και μεγάλα) θαύματα. Κι αυτό που μας συνέβη εν τω μεταξύ ήταν η ίδια μας η ζωή - στην καλοκαιρινή και θεαματική μορφή της.

Λάκκα, Παξοί

Η γραφική Λάκκα είναι χτισμένη στο βάθος ενός απάνεμου κόλπου και είναι περικυκλωμένη από καταπράσινους λόφους. Οφείλει το όνομά της στους Σουλιώτικης καταγωγής κατοίκους της, οι οποίοι κυνηγημένοι από τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων κατέφυγαν στους Παξούς και τους Αντίπαξους.Θα δείτε τον πέτρινο φάρο του 1832 και τη βυζαντινή εκκλησία της Υπαπαντής του 1600 με εξαίσιο μαρμάρινο τέμπλο και εντυπωσιακό πυργωτό καμπαναριό. Το γραφικό μικρό λιμανάκι της είναι εξαιρετικά δημοφιλές για εκείνους που ταξιδεύουν με σκάφος, ενώ στα ασφαλή νερά του κόλπου αγκυροβολούν πολλά σκάφη.

Ορεινή ενδοχώρα, Λευκάδα

Σε τούτο το νησί η επιλογή ενός και μόνο χωριού ήταν αδύνατη. Κι αυτό γιατί η ορεινή ενδοχώρα του μας έκλεψε την καρδιά. Κάθε στροφή και χωριό, κάθε χωριό και μια νέα ανακάλυψη. Αφετηρία μας η Κατούνα, το γραφικό χωριό που βρίσκεται 8 χλμ από την πόλη της Λευκάδας και 3 χλμ από τη Λυγιά. Έχει παλιά πέτρινα σπίτια που χρονολογούνται στην εποχή της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Το 1950 οι κάτοικοί της, εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και κατέβηκαν στη Λυγιά ενώ την τελευταία δεκαετία έχουν αρχίσει να γίνονται αναστηλώσεις των σπιτιών αυτών και έτσι το χωριό απέκτησε ξανά ζωή. Στην Κατούνα θα βρει κανείς πολλά μονοπάτια για περπάτημα στη φύση, γι΄αυτό και την προτιμούν όσοι αναζητούν  ησυχία και χαλάρωση σε ένα όμορφο περιβάλλον. Η καταπράσινη Καρυά, το μεγαλύτερο κεφαλοχώρι του νησιού είναι ξακουστή για τα παραδοσιακά υφαντά και κεντήματα που φτιάχνονται εδώ και αιώνες με χρήση μιας ειδικής τεχνικής, την καρσάνικη βελονιά. Τα περισσότερα σπίτια είναι πετρόχτιστα και οι δρόμοι στενοί. Στο κέντρο του χωριού απλώνεται μια αρκετά ευρύχωρη πλατεία, όπου αιωνόβια πλατάνια προσφέρουν απλόχερα τον ίσκιο τους. Οι κάτοικοι καλοσυνάτοι, ευγενικοί και φιλόξενοι, θα κερδίσουν τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή. Οι γυναίκες με την παραδοσιακές φορεσιές τους θα ενθουσιάσουν και θα συγκινήσουν στο κάλεσμα για μια φωτογραφία. Εδώ κάθε καλοκαίρι λαμβάνει χώρα το παραδοσιακό δρώμενο του "Χωριάτικου Γάμου" που προσελκύει πλήθος επισκεπτών. Ακολουθεί η Εξάνθεια, το παραδοσιακό χωριό στεφανωμένο με πράσινο και κτισμένο αμφιθεατρικά στο βουνό, σε υψόμετρο 600 μέτρων. Η θέα στα γύρω βουνά και την παραλία-σταρ, το Κάθισμα, είναι συγκλονιστική. Λίγο πιο νότια η Εγκλουβή, το ορεινότερο χωριό της Λευκάδας, έχει πέτρινα σπίτια με τοξοτές αυλόπορτες, λιθόστρωτα δρομάκια και κατοίκους που μας κάνουν να αναπολούμε παλιές, ρομαντικές εποχές. Έχει όμως και τη διασημότερη και πιο νόστιμη φακή της Ελλάδας - ένα gourmet έδεσμα για τα τραπέζια λίγων και τυχερών. Τα Χορτάτα βρίσκονται στο μέσο περίπου της δυτικής πλευράς της Λευκάδας, σε απόσταση 5 χλμ περίπου από το Καλαμίτσι και 8 χλμ περίπου από τον Άγιο Πέτρο. Ένα χαρακτηριστικό σημείο του χωριού είναι η μικρή πλακόστρωτη πλατεία της φωτογραφίας, δίπλα στον κεντρικό δρόμο, όπου υπάρχει και ένας μεγάλος πλάτανος. Το τέλος της ορεινής διαδρομής μάς βρίσκει στο Αθάνι, περιτριγυρισμένο από κατάφυτες εκτάσεις ελαιώνων και χτισμένο σε υψόμετρο 380 μ. Είναι γνωστό για το ποιοτικό του μέλι αλλά και λόγω της εύκολης πρόσβασης που έχει στη διάσημες παραλίες της Λευκάδας, Πόρτο Κατσίκι, Εγκρεμνοί και Γιαλός. Αξίζει να το επισκεφτείτε την ώρα του δειλινού,αφού το ηλιοβασίλεμα από το Αθάνι είναι εντυπωσιακό λόγω της θέας που προσφέρει στα Επτάνησα.

Ράχη

Άσσος, Κεφαλλονιά

Τα δάση από ελιές, πεύκα και κυπαρίσσια δεν είναι πράσινα. Τα νερά της δεν είναι γαλάζια. Είναι οι χιλιάδες αποχρώσεις τους μαζί. Η Άσσος από ψηλά μοιάζει με κλεψύδρα ριγμένη στη θάλασσα. Χρειάζονται περίπου 3,5 χιλιόμετρα φιδογυριστού δρόμου ανάμεσα σε κυπαρίσσια για να φτάσει κανείς στο περιτριγυρισμένο από πολύχρωμα σπίτια και πεύκα λιμανάκι της. 

Από πάνω στέκει το ενετικό φρούριο, που μέχρι το σεισμό του '53 χρησίμευε ως αγροτικές φυλακές. Τα τραπεζάκια είναι ήδη στρωμένα στην κεντρική πλατεία του χωριού. Την πλατεία των Παρισίων, «εις ευγνώμονα ανάμνησιν της γενναιόφρονος συμβολής της Πόλεως των Παρισίων εις την ανοικοδόμησιν της Άσσου μετά τους σεισμούς του 1953». Η Άσσος κλέβει δίκαια λίγη από τη λάμψη του Φισκάρδου. Μόνο που αυτή είναι low profile, πιο εσωστρεφής και περιμένει να μοιραστεί τις ομορφιές της με λιγότερους αλλά εκλεκτούς -σκαφάτους ή μη- επισκέπτες. Όπως ακριβώς η βιολογική Ρομπόλα του Συνεταιρισμού του νησιού: έχει περιορισμένη παραγωγή κάθε χρόνο για τους τυχερούς που θα τη γευτούν.

toonews.gr