Τα καινούργια δεδομένα μπορούν να δώσουν νέα δυναμική στο ήδη αυξημένο διεθνές ενδιαφέρον για τα προϊόντα της μαστίχας. Ωστόσο με περισσότερα από 200.000 καμένα μαστιχόδενδρα το πλήγμα στην εφετινή παραγωγή αλλά και, πολύ περισσότερο, στις σοδειές των επόμενων χρόνων θα είναι βαρύ.

Το μαστιχόδενδρο της Χίου είναι θάμνος που φύεται σε όλα τα παράλια της λεκάνης της μεσογείου από τη Μικρά Ασία μέχρι την Ισπανία. Η παραγωγή όμως της μαστίχας από το μαστιχόδενδρο ήταν πάντα στενά συνδεδεμένη μόνο με τη νήσο Χίο και μάλιστα με το νότιο τμήμα αυτής.

Δημιουργεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι δεν υπήρξε επιτυχής καλλιέργεια και παραγωγή μαστίχας πουθενά αλλού, στην ηπειρωτική ή τη νησιωτική Ελλάδα ή ακόμη και στις γειτονικές ακτές της Ανατολής όπου φύεται το ίδιο είδος. Για παράδειγμα, στη χερσόνησο του Τσεσμέ οι συνθήκες είναι ιδανικές για το μαστιχόδενδρο, όμως, απέτυχαν πολλαπλές προσπάθειες παραγωγής μαστίχας. Αποτυχημένες προ­σπά­θειες να μεταφερθεί η καλλιέργεια του μαστιχόδενδρου αναφέρονται για την Αττική και νησιά του Αιγαίου όπως Ρόδο, Λέσβο, Αμοργό, Αντίπαρο αλλά και Κύπρο.

Στο ίδιο το νησί της Χίου η καλλιέργεια είναι δυνατή μόνο στο νότιο τμήμα το οποίο είναι ιδιαίτερα ξηρό και θερμό. Το τμήμα αυτό οριοθετείται από την βόρεια πλευρά από μία συγκεκριμένη γραμμή που ενώνει τα χωριά Λιθί, Άγιος Γεώργιος Συκούσης και Καλλιμασιά. Ο Pernot το 1856 ονόμασε αυτή τη γραμμή «φυσικό και μυστηριώδες όριο». Προσπάθειες να επεκταθεί η καλλιέργεια πέρα από αυτό το όριο απέτυχαν. Η ρητίνη του δένδρου εκτός νότιας Χίου δεν στερεοποιείται και επομένως η εκμετάλλευσή της είναι αδύνατη.

Γι΄ αυτό η Ενωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για την αναγέννηση των καλλιεργειών και της οικονομίας τους.
Το αιθέριο έλαιο της ρητίνης του μαστιχόδενδρου (γνωστό ως μαστιχέλαιο) είναι ένα από τα πιο ακριβά της αγοράς. Χρησιμοποιείται ευρέως ως πρόσθετο τροφίμων, στη ζαχαροπλαστική, στη βιομηχανία αρωμάτων, ως συστατικό σε καλλυντικά και προϊόντα υγείας, αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς.

Στην ελληνική παραδοσιακή ιατρική έχει χρησιμοποιηθεί για περισσότερα από 2.500 χρόνια για τη θεραπεία πολλών ασθενειών, όπως για πόνους στο στομάχι και για τα πεπτικά έλκη. Οι ιδιότητες της μαστίχας αναφέρονται στα έργα του Ηροδότου, του Διοσκουρίδη και του Γαληνού. Αλλά και πολλοί ρωμαίοι, βυζαντινοί, άραβες και ευρωπαίοι συγγραφείς κάνουν εκτενείς αναφορές στη θεραπευτική της δράση.