Ενεφανίσθη χθες εκτάκτως και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων , ως αυτόκλητος υπερασπιστής του Δημοσίου συμφέροντος ο γνωστός Δημοτικός Σύμβουλος .

Στο άκουσμα της επανεμφάνισής του όλοι ήταν σίγουροι ότι θα παρουσίαζε στο φιλοθεάμον κοινό κάποια ταινία τρόμου , του είδους δηλαδή που τον έχει καθιερώσει στο χώρο της σκηνοθεσίας και της υποκριτικής με τις γνωστές παραγωγές του «Ο κόμης Δράκουλας» , «Η νύχτα των ζωντανών νεκρών» , «Ο Εφιάλτης στο δρόμο με τις προσφυγές», «Στο λαβύρινθο των ενοχών» , «Παγιδευμένη ψυχή» και άλλα…

Αντί αυτού όμως αιφνιδίασε τους πάντες με την επιλογή του και τη στροφή της καριέρας του στην κωμωδία , παρουσιάζοντας το έργο «Εγώ και το Δημόσιο συμφέρον» ένα έργο που αντλεί το θέμα του από γνωστές παραγωγές του παρελθόντος όπως «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» , «Ξύπνα Βασίλη» , «Φωνάζει ο κλέφτης» , «Υπάρχει και Φιλότιμο» κ.α.

Η σπαρταριστή αυτή κωμωδία προκάλεσε άφθονο γέλιο αλλά είναι διδακτική μιας και επανέφερε στη μνήμη όλων γεγονότα του παρελθόντος που ακόμη πληρώνει ο Δήμος Ληξουρίου και τα Ιδρύματά του και προσπαθεί να τα τακτοποιήσει.

Κάποια Δημοτικά κτίρια και εγκαταστάσεις που επί των ημερών του χτίστηκαν σε οικόπεδα άλλου ιδιοκτήτη χωρίς άδειας οικοδομής (βλέπε εξέδρα και αποδυτήρια Δημοτικού Σταδίου) και πολλά άλλα…

Επίσης , ο υπερασπιστής του Δημόσιου συμφέροντος ξέχασε να δηλώσει στα περιουσιακά στοιχεία όταν ήταν Δήμαρχος και ένα ξενοδοχείο στο Ξυλόκαστρο….ψιλοπράγματα δηλαδή….

Η συνέχεια επί της οθόνης…

Από το γραφείο τύπου του Δήμου Ληξουρίου