Σε ηλικία 97 χρονών έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο πρωτοπόρος στον τομέα του αθλητισμού στην Κύπρο, ο γυμναστής και ζωγράφος Ανδρέας Ραζής, όπου μέχρι τα 97 του χρόνια,αποτελούσε φάρο έμπνευσης και ελπίδας.

ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΤΟ 1925 ΣΤΑ ΡΑΖΑΤΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ, ήρθε για πρώτη φορά στην Κύπρο το 1950, όταν διορίστηκε καθηγητής Γυμναστικής στην Πρακτική Σχολή Σολέας: «Ούτε να ακούσω δεν ήθελα για διορισμό εκτός Ελλάδας. Για την Κύπρο γνώριζα μόνο πως ήταν ένα μικρό νησί, τίποτε άλλο. Τότε ένας συνάδελφος, ο Θεόδωρος Παρέας, με έπεισε για τις ομορφιές του τόπου και των ανθρώπων του νησιού», αναπολεί ο κύριος Ραζής.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΩΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΟΤΕ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΣΟΛΕΑΣ αξιομνημόνευτα.

Πρωτοπόρος της καλαθοσφαίρισης στην Κύπρο, ήταν αυτός που έβαλε στα σχολεία τους κανόνες του αθλήματος και έμαθε στους αθλητές τη σωστή ορολογία. Με δική του πρωτοβουλία έφτιαξε «τεχνητή πισίνα» εντός του ποταμού της περιοχής και οργάνωσε εκδρομικούς χώρους για τα παιδιά, ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα ταξίδευε από την Ευρύχου στη Λευκωσία με το ποδήλατο, δίνοντας διαλέξεις για το μπάσκετ. Πολλοί είναι αυτοί που μέχρι σήμερα τον χαρακτηρίζουν ως τον «πατέρα

του μπάσκετ» στην Κύπρο.

Στον Ανδρέα Ραζή πιστώνεται και η αναβάθμιση του σχολείο σε Γυμνάσιο Ευρύχου, καθώς το έργο και η δουλειά του ήταν που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση.

ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ ΒΡΕΘΗΚΕ ΟΤΑΝ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ Λευκωσίας.

Δεν ήταν ακριβώς επιλογή του, καθώς ο τότε Πρόεδρος της Σχολικής Εφορείας Λεμεσού, Παναγιώτης Κακογιάννης, τον διέταξε να αναλάβει τη θέση που ανέλαβε στο Λανίτειο Γυμνάσιο.

Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελε να φύγει από την Ευρύχου. Στα χρόνια που ήταν εκεί, είχε ήδη στήσει την πρώτη ομάδα μπάσκετ, τον Τριπτόλεμο Ευρύχου. Με τα ίδια του τα χέρια

είχε φτιάξει την πρώτη μπασκέτα, για να προπονούνται κανονικά οι αθλητές. Δύσκολα, λοιπόν, θα τα άφηνε όλα αυτά...

Η ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΠΑΡΟΤΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ, ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ.

Όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος, γνώριζε καλά την πόλη και την αγαπούσε, κυρίως για τη θάλασσά της. Υπήρξε, άλλωστε, δεινός κολυμβητής. Επιπλέον, η θέση στη Λεμεσό ήταν ελκυστική και για οικονομικούς λόγους.

Στο τηλεγράφημα της μετάθεσης ήταν ξεκάθαρο πως, αντί για τις 27 λίρες που λάμβανε τότε μηνιαίως, θα έπαιρνε 35

λίρες. Και την εποχή εκείνη αυτά τα χρήματα ήταν πολύ σημαντικά.

ΑΥΤΉ Η ΑΛΛΑΓΉ ΔΕΝ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΜΌΝΟ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΉ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ, αλλά και την προσωπική του ζωή. Στη Λεμεσό γνώρισε τη γυναίκα του, την Ελένη Αντωνιάδου, με καταγωγή από το Πισσούρι. Χάρη σε αυτήν ήρθε και πάλι κοντά στην επαρχία, που τόσο αγαπούσε. Κάθε σαββατοκύριακο οι δυο τους ανέβαιναν στο χωριό και ασχολούνταν με τη

γεωργία και την αμπελοκαλλιέργεια. Μαζί έφτιαξαν και την οικογένειά τους, το σπουδαιότερο επίτευγμά του, όπως λέει

ο κύριος Ραζής. Οι τρεις του γιοι υπήρξαν αθλητές πρώτης γραμμής, με αξιώσεις, που στη συνέχεια έγιναν τρεις λαμπροί

επιστήμονες που προσφέρουν στον άνθρωπο.

ΣΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΠΑΥΘΗΚΕ στην απλή διδασκαλία της Γυμναστικής. Πολλοί θυμούνται ακόμη

τις περίτεχνες γυμναστικές επιδείξεις που οργάνωνε. Οι διάσημες «ανθρώπινες πυραμίδες» του γράφτηκαν στην αθλητική ιστορία του τόπου για τον τρόπο που τις «έχτιζε».

Ένα πραγματικό επίτευγμα, το οποίο θαύμαζαν μαθητές και καθηγητές.

ΔΕΙΝΌΣ ΚΟΛΥΜΒΗΤΉΣ, υπήρξε ένας εκ των ιδρυτών του Ναυτικού Ομίλου Λεμεσού, το 1962, και πρωτοστάτης στο να εδραιωθεί ο Όμιλος στα αθλητικά και κοινωνικά δρώμενα

της πόλης. Τον ίδιο ζήλο επέδειξε και ως προπονητής στον ΓΣΟ, όπου για χρόνια πρόσφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του σε αθλητές, με μοναδική απολαβή τις επιτυχίες των αθλητών του.

Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΌΣ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΌΜΩΣ Η ΜΟΝΑΔΙΚΉ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗ. Φύση καλλιτεχνική, ως φοιτητής της Γυμναστικής Ακαδημίας

Αθηνών, υπήρξε μέλος της Φιλαρμονικής Αεροπορίας και της Φιλαρμονικής Αθηνών. Κιθάρα, σαξόφωνο, κλαρίνο. Απ’ όλα είχε δοκιμάσει, μέχρι που τελικά βρήκε την καλλιτεχνική του κλίση στη ζωγραφική. Ένας εραστής της τέχνης, με μεγάλη προσωπική συλλογή έργων, με ποικίλη θεματολογία.

ΣΤΙΣ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2019, ο Δήμος Λεμεσού τίμησε τον Ανδρέα Ραζή για τη συνολική προσφορά του στον κυπριακό

αθλητισμό από το 1950. Μια βραδιά γεμάτη συγκινήσεις και όμορφες στιγμές, με κορυφαία αυτήν της βράβευσης του κυρίου Ραζή από τα χέρια του γιου του, Νεοκλή.

Πηγή: Εν Οίκω Δήμου Λεμεσού- Άνοιξη 2022

Νέα Πόλις