Αποτίνω φόρο τιμής.

 23 Απριλίου 1944.

Μουζακάτα Κεφαλονιάς,ένας άγνωστος,ιστορικός τόπος του νησιού μας.

Τα Μουζακάτα κάηκαν το φως δε σβήνει

π’ άναψε μεσ΄ στο στήθος μας η λευτεριά.

Τραγουδούσαν οι αντάρτες μέσα στους κάμπους του Πυργιού.

Βροντάει Βροντάει το κανόνι 

Και στα βουνά κεραυνοί 

Το νέο κύμα φουσκώνει 

Και η νέα ζωή προχωρεί.......

Μόλις 79 χρόνια πέρασαν από τότε που οι γερμανικές δυνάμεις έκαψαν το μαρτυρικό Σούλι της Κεφαλλονιάς τα Μουζακάτα μας 23 Απριλίου 1944 .

Η μάννα μου 8 ετών έβλεπε από το Τσακαρισιάνο τη φωτιά που έκαιγε και διηγείται:  μαζωνόμαστε ,εσκιαζόμαστε,αφουγκραζόμαστε,κλαίγαμε και νομίζαμε ότι και το ρούχο που σκεπαζόμαστε κάνει βρόντο. Εσκεφτόμαστε ποτέ θρθει η δικιά μας αράδα.

Σκόρπιζαν παντού τον όλεθρο.

Σφαγές,κλοπές,φωτιές.

Μόνο ερείπια βλέπεις γύρω σου,

έρημο και ξεχασμένο αγναντεύει τον Αίνο.

Επισκεφτήκαμε το μαρτυρικό χωριό  του νησιού μας μέσα  από  ιδιαίτερα δύσκολο μονοπάτι,με οδηγό τον αξιολευτό Ποτανιαμιανο Γιώργο σήμερα που έχε την ονομαστική του.Όποιος δεν ξέρει τον Γιώργο πρέπει να τον γνωρίσει. Ήταν μαζί με την οικογένεια του οδηγός,φίλος, καθοδηγητής.

Κατηφορίσαμε στην βρύση του Αγίου Δημητρίου με τα αιωνόβια πλατάνια, ήπιαμε δροσερό αθάνατο νερό,ξαποστάσαμε.

Πανέμορφο και ανοιξιάτικο μαγευτικό καταπράσινο τοπίο με πυκνή βλάστηση περναριού.Η  διαδρομή κατά μήκος του χείμαρρου  στα Ζερβάτα δε χρειάζεται κουμπλιμέντα.  Αδράξαμε την ευκαιρία μέσα στην όμορφη ηλιόλουστη,ανοιξιάτικη μέρα  και κολυμπήσαμαμε στα παγωμένα,καθάρια,γάργαρα νερά του κάτω από το πέτρινο γεφυράκι.

Χαλάσματα νερόμυλων σε ταξιδεύουν σε κείνες τις εποχές που ο γα'ι'δαράκος διάβαινε στα μονοπάτια τα πετρόχτιστα κουβαλώντας ασμαίνων τ'άλεσμα με την κόρη.

Χρώματα, χρώματα κ'αρώματα γύρω μας,δεξιά μας,αριστερά μας,ζερβά μας,πεταλούδες, τιτιβίσματα,ξεκουράζεται το είναι σου στον παραδεισένιο κήπο της γωνιάς τούτης.

Μετά από αρκετές ώρες πεζοπορίας αφείνουμε με δυσκολία πίσω μας  αυτό το μεγαλείο.

Ευχαριστούμε επίσης τον κύριο Αντιδήμαρχο Αντώνη Καλιβωκά  εκ μέρους της πανέμορφης Σάμης για την εξιστόρηση των γεγονότων και την κυρία Ελισάβετ Καγκελάρη για τα δροσερά τραταμέντα.

Εις το επανιδειν.

Μενεγάτου Διονυσία