«Σήμερα απαιτείται ανάδειξη αξιών, προοδευτική πολιτική, αναπτυξιακή και κοινωνική στρατηγική και συμμαχίες με το βλέμμα μπροστά, χωρίς προκαταλήψεις και καχυποψία, με καθαρό πολιτικό λόγο και ισχυρό κοινωνικό μέτωπο», εξηγεί μεταξύ άλλων.

Αναλυτικά το κείμενό της:

«Οι επόμενοι δώδεκα μήνες, ενόψει των αποφάσεων που αναμένεται να ληφθούν και των κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων σε πολλές χώρες, θα είναι καθοριστικοί σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο για τη χώρα μας, τις Ευρωπαϊκές εξελίξεις και τον γεωπολιτικό μας περίγυρο.

Η διεθνής κρίση, που ξεκίνησε από τις παράπλευρες συνέπειες μιας άναρχης παγκοσμιοποίησης της οικονομίας και τη θεσμοποίηση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, σταδιακά με πολιτική και κοινωνική διολίσθηση οδηγεί στην επέλαση αντισυστημικών ακροδεξιών δυνάμεων. Το ζούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την αποδυνάμωση των κοινοβουλευτικών και συλλογικών θεσμών, την επικράτηση του Ευρωσκεπτικισμού,την ανάπτυξη φυγόκεντρων τάσεων, την ύψωση τειχών φόβου και απομονωτισμού. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει τώρα τις δραματικές συνέπειες τόσο της οικονομικής κρίσης, όσο και της αδιέξοδης περιοριστικής πολιτικής που επιβλήθηκε στην Ευρωζώνη για την αντιμετώπιση της.

Μια πολιτική που με την ιδεοληπτική εμμονή και επιβολή ενός «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου» απορρύθμισης και λιτότητας βύθισε τις οικονομίες των κρατών μελών της στην ύφεση, υπονόμευσε το Ευρωπαϊκό θεσμικό οικοδόμημα και κοινωνικό μοντέλο, διαμόρφωσε το πεδίο ισοπέδωσης και απαξίωσης της πολιτικής, και το πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης ακραίων, μισαλλόδοξων και νεοφασιστικών δυνάμεων. Οι συνέπειες δεν περιορίζονται πλέον στις ευάλωτες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, αλλά εκδηλώνονται πολιτικά και οικονομικά ακόμη και στην ίδια την Γερμανία.

Χαρακτηριστική η άνοδος του φασιστικού κόμματος, πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, και η κρίση της Ντόϊτσε Μπάνκ που πυροδοτεί ευρύτερους κινδύνους και εξελίξεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει φτάσει πια σε ένα σημείο που με μεγάλη καθυστέρηση θα αναγκαστεί τελικά να αλλάξει πολιτική και να ανασυνταχθεί για να επιβιώσει δημοκρατικά και οικονομικά, αλλά όσο περνάει ο καιρός οι συνέπειες είναι τραγικές, καταστροφικές και ενδεχομένως δύσκολα αναστρέψιμες.

Δεν είναι αυτές εποχές ουδετερότητας και πολιτικών διαχειριστών. Γι αυτό εξάλλου και οι Ευρωπαϊκές σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που συνθηκολόγησαν με τον νεοφιλελευθερισμό και τη συντήρηση βιώνουν την παρακμή, ενώ αναπτύσσονται παντού νέες ριζοσπαστικές δυνάμεις και ευρύτερες προοδευτικές και αριστερές συμμαχίες.

Το βλέπουμε στη χώρα μας, στην Πορτογαλία, στο Εργατικό κόμμα της Βρετανίας, στην διαπάλη στο εσωτερικό του Σοσιαλιστικού κόμματος της Ισπανίας που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στη διάσπαση του. Πιθανό να δούμε μετεκλογικά την ίδια τάση ακόμη και στη Γερμανία με στροφή του SPD προς την Αριστερά και τους Πράσινους.

Σήμερα απαιτείται ανάδειξη αξιών, προοδευτική πολιτική, αναπτυξιακή και κοινωνική στρατηγική και συμμαχίες με το βλέμμα μπροστά, χωρίς προκαταλήψεις και καχυποψία, με καθαρό πολιτικό λόγο και ισχυρό κοινωνικό μέτωπο. Προοδευτική στρατηγική και συσχετισμοί στη χώρα μας και στην Ευρώπη που θα διαμορφώσουν μια νέα πολιτική και οικονομική ρύθμιση, μια νέα αναπτυξιακή και κοινωνική προοπτική, παραμερίζοντας την λιτότητα και την ύφεση που έχει εκβιαστικά επιβληθεί, δίνοντας ξανά νόημα, δύναμη και αυτονομία στην Πολιτική και στη Δημοκρατία. Αυτή είναι η συλλογική ανάγκη, ευθύνη και πρόκληση».