Σε μία όμορφη εκδήλωση γεμάτη συναίσθημα, το Λύκειο Ελληνίδων Παράρτημα Αργοστολίου, τίμησε την Μάνα στο Πνευματικό Κέντρο “Απόστολος Παύλος'' της Μητρόπολης .

Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό από την Πρόεδρο του Λυκείου Ελληνίδων Παράρτημα Αργοστολίου Ευρώπη Μοσχονά – Μαραγκάκη, ενώ ακολούθησε η ανάγνωση του κειμένου της κας Τζούλιας Κατσώνη, η οποία δεν κατέστη δυνατό να παρεβρεθεί στην εκδήλωση

Ακολούθως έγινε καλωσόρισμα των νεογέννητων παιδιών στην Λυκειακή Κοινότητα, ενώ βραβεύτηκαν οι χορευτές Φιλανδία Κουνάδη και Αλέξανδρος Κουνάδης.

Χόρεψαν το παιδικό και ενήλικο τμήμα, ενώ η Γυναικεία χορωδία της “Χορωδίας και Μαντολινάτα Αργοστολίου” με Μαέστρο την Αλεξία Μαρτσέλου, στο πιάνο η Ευαγγελία Φραγκιά, ολοκλήρωσε όμορφα την εκδήλωση.

Η ομιλία της Τζούλια Κατσώνη

Η Μάνα Διαχρονικά

Ιουλία Μενάγια Κατσώνη

Όταν ήμουνα μικρό παιδί, κάθε φορά που πήγαινα στο σπίτι της θείας μου της Αμαλίας, περνούσα σχεδόν όλη την ώρα μου, με το άνοιγμα, την παράταξη – σε γραμμές άλλοτε κυκλικές, άλλοτε σπειροειδής, άλλοτε ευθείες – και την συναρμολόγηση ξανά μιας μεγάλης Ματριόσκα, της γνωστής Μπάμπουσκα.

Εκτός όμως, από τα εντυπωσιακά χρώματα και μοτίβα των ^ ζωγραφισμένων παραδοσιακών ρωσικών ρούχων , εκτός από τα χαμογελαστά ρόδινα μάγουλα , με ενθουσίαζε αυτή η έκπληξη που κάθε φορά ένιωθα όταν άνοιγα την επομένη και μετά την επόμενη, βγάζοντας κάθε φορά από το εσωτερικό της , άλλη μία μέχρι να φτάσω στην τελευταία φιγούρα που ήταν συμπαγής – το Σπόρο.

Τότε δεν καταλάβαινα απόλυτα αυτό που μετά από χρόνια συνειδητοποίησα.

Τη διαχρονικότητα της μητρότητας, μέσα από την οπτικοποίηση της σ’ αυτήν την Μπάμπουσκα.

Μια ατελείωτη αλυσίδα γυναικών με μια κοινή συνιστώσα στην πορεία τους.

Την δημιουργία Ζωής. Μέσα από την καθεμία ξεπηδούσε η επόμενη και η επόμενη, όλες χαμογελαστές τρυφερές παρέδιδαν η μία στην άλλη το γενετικό κώδικα μαζί με όλη την συσσωρευμένη γνώση επιβίωσης απαραίτητη για την διαιώνιση και εξέλιξη του ανθρώπινου γένους.

Μια μητέρα διαχρονικά, εκτός από τα ισχυρά συναισθήματα που της δημιουργεί η αίσθηση της νέας ζωής που πάλλεται στο σώμα της για 9 μήνες, συνειδητοποιεί ότι αυτό το νέο πλάσμα που φέρνει στη ζωή είναι απόλυτα εξαρτώμενο από εκείνη, ως προς το αν και πώς θα επιβιώσει. Μια ευθύνη που θα καθορίζει τη ζωή της, όσα χρόνια κι περάσουν, όσο μεγάλο κι αν γίνει το παιδί της.

Έχουν ειπωθεί τα πάντα για την Μητέρα. Ως φιγούρα, ως ρόλο, ως γυναίκα, ως προσφορά, ως έννοια, ως ψυχοσύνθεση.

Ποιητές, Συγγραφείς, Ζωγράφοι, Ψυχολόγοι, Οικονομολόγοι,

Φιλόσοφοι, Θεολόγοι, Γιατροί, και πολλοί άλλοι, έχουν μελετήσει, αναλύσει, περιγράφει, υμνήσει, θαυμάσει, έχουν προβληματιστεί και έχουν προσπαθήσει να Ορίσουν τι είναι η Μητέρα.

Από τα αρχαία χρόνια, οι Αρχαίοι Ελληνες και οι Ρωμαίοι αφιέρωναν μια μέρα το χρόνο στη Ρέα και την Κυβέλη αντίστοιχα^

Τον 16° αιώνα στην Αγγλία, καθιερώθηκε η Γιορτή της Μητέρας Εκκλησίας την τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής. Μια γιορτή που γιορτάζεται ακόμη και σήμερα στο Ηνωμένο Βασίλειο μια μέρα πριν τη γιορτή της Μητέρας.

Η σημερινή έκδοση της γιορτής της Μητέρας στις ΗΠΑ, αποδίδεται στην Αννα Τζάρβις, η οποία αν και δεν ήταν μητέρα η ίδια, το 1908 θέλοντας να τιμήσει το θάνατο της μητέρας της, διοργάνωσε το πρώτο κίνημα για τη θέσπιση αργίας στις 9 Μαίου.

Το 1914 ο πρόεδρος των ΗΠΑ- Γούντροου Ουίλσον θέσπισε την ημέρα της Μητέρας ως επίσημη γιορτή , αλλά όχι αργία.

Η γιορτή της Μητέρας έχει και αντιπολεμικό ιστορικό.

Το 1870 η Τζούλια Ουάρντ Χάου, ποιήτρια- συγγραφέας- φεμινίστρια έγραφε την

« Παγκόσμια Διακήρυξη της Μητέρας» καλώντας όλες τις μητέρες να αγωνιστούν για την προώθηση και προάσπιση της Ειρήνης.

Μετά από έναν καταστροφικό Εμφύλιο, που στιγματίστηκε από 600.000 άδικους θανάτους στρατιωτών, λίγες μόνο μέρες μετά την Παγκόσμια Διακήρυξη της Μητέρας, εκατοντάδες μητέρες συναντήθηκαν με πρώην στρατιώτες από τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα, με σκοπό να ενθαρρύνουν τη συμφιλίωση . Το ημερολόγιο έγραφε 9 Μαίου 1871.

Οι μητέρες είναι μόνιμοι και τελικοί υποστηρικτές των παιδιών τους, και γι’ αυτό υπήρξαν πάντα ισχυρές δυνάμεις αλλαγής.

Όπως η Κορέττα Σκοτ, Αμερικανίδα συγγραφέας, ακτιβίστρια σύζυγος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, που διοργάνωνε κάθε χρόνο ανήμερα της γιορτής της Μητέρας εκδηλώσεις για να υποστηρίξει τη Φυλετική.

Ισότητα μεταξύ όλων των μητέρων. Αυτό μάλιστα, έγινε σε μια εποχή που ο Ρατσισμός ήταν στο αποκορύφωμα του.

Η γιορτή της Μητέρας είναι μια επιβεβαίωση του σκληρού αγώνα που δίνει κάθε μητέρα στη καθημερινότητα της.

Στατιστικά μέχρι το παιδί να φτάσει 2 χρονών, του έχει αλλάξει πάνες 7.300 φορές , με διάρκεια της κάθε αλλαγής περίπου 2 λεπτών.

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας απαιτούν την προσοχή της μαμάς τους 210 φόρες την ημέρα-κάθε 4 λεπτά !!

Στη σχολική ηλικία, περίπου 3 ώρες της ημέρας αφιερώνει για παιδική μέριμνα και 2 ώρες για απαραίτητες στο παιδί εργασίες στο σπίτι.

Φυσικά, αν συμπεριλάβουμε και τις ώρες εργασίας είτε στα χωράφια τα παλιότερα χρόνια, είτε τη σύγχρονη εποχή σε διαφορετικά εργασιακά περιβάλλοντα, ταυτόχρονα πλέον με εκπαιδευτικά προγράμματα Δια Βίου Μάθησης, μπορούμε να χαρτογραφήσουμε την καθημερινή πορεία ζωής της.

Στατιστικά στοιχεία, επιστημονικές και οικονομολογικές αναλύσεις, επιδόματα, ωράρια εργασίας , που έχουν στόχο να πετύχουν μια ισορροπία στη ζωή τους, και να βελτιώσουν τις συνθήκες προσφοράς τους για τις ανάγκες του πλάσματος εκείνου που θα πάει το ανθρώπινο είδος στο Αύριο. Η κάθε μητέρα διαχρονικά, προσφέρει την νέα ελπίδα, και στηρίζει τη συνέχιση αυτού του μεγάλου ταξιδιού της ανθρωπότητας.

Μια μητέρα αυτό που πάνω απ’ όλα επιθυμεί, είναι να βλέπει στα μάτια των παιδιών της το φως της πληρότητας, και της ευτυχίας, να ακούει το αβίαστο ειλικρινές γέλιο τους, να αισθάνεται τη χαρά τους και να βιώνει μαζί τους τις αποτυχίες και τις επιτυχίες τους.

Να τα παρατηρεί καθώς προχωρούν και σαν την Μπάμπουσκα να χαμογελά κάθε φορά που έρχεται στη ζωή η επόμενη, έχοντας τη βεβαιότητα ότι έτσι θα συνεχίσει να υπάρχει μέσα από αυτές.

Γνωρίζει πολύ καλά ότι κάπως έτσι κερδίζει την Αθανασία.