(του Αλέξανδρου Αλεξάκη, με αφορμή τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου)

 Ένας από τους θεμέλιους λίθους της Επανάστασης των Ελλήνων, εναντίον του Οθωμανικού ζυγού, υπήρξε αναμφίβολα η διάδοση της παιδείας και του ελληνικού ιδεώδους από Έλληνες λόγιους και διαφωτιστές της διασποράς. Για χρόνια υπέβοσκε, σχεδόν σιγόβραζε η λαχτάρα της ανεξαρτησίας και η δημιουργία ενός κράτους που θα διέπετο από τις αρχές της δικαιοσύνης, της αρετής, της ανεξιθρησκίας, της ατομικής και πνευματικής ελευθερίας. Η συμβολή σπουδαίων Ελλήνων υπήρξε καθοριστική για την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, ο οποίος ανέδειξε ιστορικές προσωπικότητες της πατρίδας μας - που εξακολουθούν να εμπνέουν και να προκαλούν ρίγη συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας.

Ο δρόμος προς την Ανεξαρτησία ήταν δύσβατος και βάφτηκε με αίμα Eλληνικό από το Μεσολόγγι και την Τριπολιτσά, έως το Μανιάκι και την Μονεμβασιά. Αυτό όμως που προκαλούσε αίσθηση, εκτός από την αυτοθυσία και τον ηρωισμό των Ελλήνων, ήταν η αποφασιστικότητα και η ταπεινοφροσύνη συνάμα και ίσως αυτή η ταπεινότητα που χαρακτήριζε αγωνιστές και γυναικόπαιδα να κρατήσουν το φρόνημα ψηλά, μιας και δεν ξοδεύτηκε με ευτέλεια σε κορώνες εντυπωσιασμού.

Ο Αγώνας της Απελευθέρωσης βρήκε σπουδαίους συμπαραστάτες με την δημιουργία του Φιλελληνικού Κινήματος, ενώ ιστορικό έμεινε το έργο φιλοσόφων και λόγιων της εποχής που θέλησαν να διαδώσουν την δίψα των Ελλήνων, όχι μόνο για την ελευθερία, αλλά τη δίψα για γνώση και μάθηση, καθώς και τη βαθειά πίστη στις αξίες της πατρίδας.

Ο άνθρωπος λοιπόν που αναζητά την ελευθερία δεν αναλώνεται σε καθημερινές μικρότητες και προσωπική ιδιοτέλεια, αλλά μετουσιώνεται σε ον ολοκληρωμένο και ακέραιο, που με σύνεση και ταπεινότητα υπηρετεί τα ιδανικά της εθνικής παλιγγενεσίας.
Σήμερα σε αυτή την χρονική συγκυρία, οι Έλληνες καλούνται να δώσουν μια ιδιότυπη μάχη. Μάχη για την διαφύλαξη του υπέρτατου αγαθού της υγείας τους. Εδώ δεν ηχούν καριοφίλια και κανόνια, ούτε ηγούνται του αγώνα οπλαρχηγοί και στρατηγοί. Στην πρώτη γραμμή της μάχης δεν ρίχνονται με άρματα και με σπαθιά, αλλά με μάσκες και ιατρικές ποδιές. Ο δρόμος, ύστερα από τόσα χρόνια είναι και πάλι δύσβατος και αντί για ράχες και στενά, το πεδίο μάχης είναι το κουφάρι ενός σακατεμένου δημόσιου συστήματος υγείας, με άλλους ήρωες. Ήρωες που τιμούν όρκους. Ήρωες που με συνέπεια και προσωπική υπέρβαση, είναι αποφασισμένοι να προστατεύσουν και να εξαφανίσουν τον αόρατο εχθρό.

Τιμούμε τους ήρωες της Εθνικής Απελευθέρωσης με ταπεινότητα και βαθύ αίσθημα ευθύνης, ως συνεχιστές των ιδανικών και των αξιών που κύλησαν στις φλέβες των Ελλήνων, σαν το αίμα που θυσίασαν. Τιμούμε τους ήρωες, που μας έδωσαν το δικαίωμα να ελπίζουμε σε μια πατρίδα που διαφεντεύεται από το λαό της και δεν υποτάσσεται.

Με πλήρη συναίσθηση της ατομικής και συλλογικής μας ευθύνης, θα τους τιμήσουμε φέτος με ένα διαφορετικό τρόπο.

Μένοντας σπίτι. Δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την πίστη, τη δύναμη και την θέληση μας να ξεπεράσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις  και να συμβάλλουμε με την υπεύθυνη  στάση μας  στην αντιμετώπιση  των δύσκολων καταστάσεων που περνάει η πατρίδα μας.

Μένοντας σπίτι. Εφαρμόζοντας έτσι πιστά τις οδηγίες που μας έχουν δοθεί, προκειμένου να τιμήσουμε σε ένα χρόνο τα 200 χρόνια της αναγεννημένης Ελλάδας χωρίς απώλειες.

Χρόνια πολλά, με υγεία και δύναμη.