Στην ξαπλώστρα ολοταχώς.

Ντομάτα το χωριό τση Κεφαλλονιάς....άτα δε χρειάζεται να τα πεις Ντοματάτα είναι Ντομάτα, μήτε φρούτο,μήτε λαχανικό είναι το χωριό Ντομάτα.

Οι κάτοικοι των Ντομάτων στον πληθυντικό Ντοματιανοί ή οι Ντομάτες.

Πάντα υπάρχει λόγος να το επισκεφτείς, οι δάσκαλοι μας το είχαν πρώτο στις σχολικές μας ξεναγήσεις.

Η ζουμερή κυρία με τα κόκκινα και άκρως ευχάριστη στην όραση!

Χάρμα οφθαλμών!

'Αλλοτε με πορτοκαλοκόκκινα ,άλλοτε κοκκινόμαυρα χρώματα στολίζει το μποστάνι μας.

Ντομάτα,

ερωτόμηλο pomme d' amour,

χρυσό μήλο pomo d' oro,

love apple αλλά δεν επικράτησε.

Στο νησί μας ως είθισται την αποκαλούμαι κομεντόρα εξού και το προσεισμικό χωριό Κουμεντουράτα.

Θα σε πάρουν με τσι ντομάτες.

Ντοματοπόλεμος!

Γίνομαι κόκκινος σαν ντομάτα.

Υπάρχουν χίλοι δυό τρόποι να την αξιοποιήσεις είτε κόβεις στον μπαξέ σου και τρως απίκου,είτε σαλάτα στο τραπέζι σου ,είτε σάλτσα, είτε κονσέρβα για να νοστιμίσεις και να χρωματίσεις το πιάτο σου.

Θα την κάνω σάλτσα για όλες τις εποχές.

Θα την κάνω κονσέρβα, παραδοσιακά η πάστα ντομάτας.

Θα την κάνω υπέροχη σπιτική κέτσαπ.

Θα την στριμώξω στον καταψύκτη να γίνει Ιντουίτ.

Θα την κάνω λικεράκι να την προσφέρω στο ρακογιάλι ή στο κοντεζίνι.

Θα την κάνω μαρμελάδα .

Θα την κάνω γλυκό του κουταλιού.

Ναι μέσα σ' όλα αυτά μα σήμερα θα σας την παρουσιάσω πως την ξαπλώνω με το έτσι θέλω στην ξαπλώστρα να κάνει ηλιοθεραπεία και να μπαίνει ηλιοψημένη στο λάδι.

Αγλιά και δεν ονόμαζα ποιός με ορμηνέψε σε τούτα τα σέστα.

Μη σούρχεται ανάσβολα νάχεις τσι δικές σου κουμεντουριές βάλε στη γλάστρα του μπαλκονιού σου και αξάγκλιγη με την τσίμπλα στο μάτι να βγεις να τσι ποτίσεις όταν σου βολέσει.

Βάλε ξερικές στο κηπάκι σου καν' το με χαρά με το άστε ντου δε γίνεται όμως.

Βουρλίζουμε όταν ακούω πως είναι ακριβιές,πως είναι λύσα για μένα αυτά είναι αφ' σκόλογα.

Αρκουμένουμαι πάντα τσου δασκάλους μου και ασκόνω τσι συνταγές τους.

Πάντα είχαν τον τρόπο να αποθηκεύουν σαν το μυρμηγκάκι για το χειμώνα χωρίς ψυγεία και κατανάλωση ενέργειας τα αγαθά του μόχθου τσου.

Η θεια η Φρόσω,το Φροσάκι μας , η Φρόσω του Νικηφόρου ή η Ευφροσύνη ήταν γλυκύθυμος, ευτερπής άνθρωπος όπως δηλώνει και το όνομα της ,ήταν μια από τις επτά Χάριτες.

Άνθρωπος γεμάτη χαρίσματα πως μπορούσα να μην την εμπιστεύομαι.

Μάννα την αποκαλούσαν όσοι την γνώριζαν.

Ο ........ της Φρόσως έλεγαν για τα παιδιά της ,δεν είπαν ποτέ η Φρόσω η μάννα του ......ήταν επάξια αρχηγός μάννα και πατέρας.

Μου έδωκε την ενθαρρύνει να φτιάξω λιαστές ντομάτες.

Τις ξαπλώνεις στον ήλιο πέντε Αυγουστιάτικες μέρες αλλά όχι ζόρκες τσι λούζεις με αφράλα.

Μετά τσι στριμώχνεις στο λάδι, το πάμε ανάποδα.

Δηλαδή δεν τους βάζεις πρώτα το λάδι για την ηλιοθεραπεία, μετά την ηλιοθεραπεία.

Τις βάζεις στο βάζο μαζί με ένα αποκλαμό βασιλικό ή δαφνόφυλλα με σκόρδο.

Πολυαγαπημένη μου θεια Φρόσω με την κομεντόρα σ'χω ταυτίσει.

Ένοιωσα την ανάγκη να εκφράσω δημόσια ευγνωμοσύνη για την αμβροσία την ενορχήστρωση γεύσεων και χρήσεων, αλλά δεν χορταίνεις μόνο το στομάχι σου, πρωτίστως την ψυχή σου.

Η ντομάτα μου είναι λουκούμι!

Για κοπιάστε μομέντο.