O Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Δήμου Ληξουρίου Γεράσιμος Γαλανός, φιλοξενήθηκε στον Cosmos 96,5 με αφορμή μια πολύ όμορφή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στα Τραυλιάτα προς τιμήν δύο δασκάλων, την Αντιγόνη και την Σοφία Βαρθολομάτου.

«Όταν γίνονται αναφορές σε δύο τέτοιες δασκάλες, οι οποίες είχαν ήθος, ήταν προσωπικότητες, ήταν γυναίκες, δασκάλες και συγχρόνως μάνες και προσέφεραν πάρα πολύ στα παιδιά και η αναφορά πρέπει να είναι επάξια και ήταν. Η Αντιγόνη ήταν πιο συγκροτημένη, πιο σοβαρή και η Σοφία ήταν πιο σπιρτόζα και είχε μια αριστερή ιδεολογία την οποία υπηρέτησε με ήθος. Αυτό είναι σημαντικό γιατί το να έχεις ένα πιστεύω και να το υπηρετείς με ήθος και ιδανικά και ιδιαίτερα εκείνη την εποχή που τα πάθη κόχλαζαν και όλες οι πλευρές είχαν τα μείον του,  είναι πολύ σπουδαίο».

«Υπήρξαν και άλλοι ομιλητές, όπως η κυρία Μαζαράκη που αναφέρθηκε σε εικόνες του σχολείου. Εγώ μέσα από τεκμήρια – που διασφαλίζουν τον λόγο και την μνήμη και μπορεί κάποιος να καταλάβει καλύτερα το πλαίσιο της εποχής – τι πραγματικά προσέφεραν οι δύο τους, γιατί αυτές πρωτοστάτησαν. Είναι πολύ σημαντικό που ο σύλλογος του Κάστρου, θέλησε να τιμήσει αυτές τις δύο γυναίκες. Και εγώ με μεγάλη μου χαρά δέχτηκα να συμμετέχω στην εκδήλωση, γιατί ως εκπαιδευτικός είπα να αναλύσω ένα θέμα όπου έδειξα εκθέσεις αξιολόγησης των δύο τους, πως ερχόταν ο επιθεωρητής, γιατί τα παιδιά έπρεπε να είναι στο σχολείο ενώ οι γονείς τους τα είχαν ανάγκη. Έχουμε μαρτυρίες ότι οι γονείς κρατούσαν τα παιδιά αλλά οι δάσκαλοι έβαζαν μέχρι και πρόστιμο. Θα πρέπει πάντως να σας πω ότι,  όταν οι μαθητές από το σχολείο των Περατάτων, πήγαιναν στις Κεραμειές στο γυμνάσιο, πάντα οι καθηγητές ρωτούσαν από ποιο σχολείο προέρχονται και τότε οι καθηγητές υποκλίνονταν, γιατί οι δουλειά που είχαν κάνει οι δάσκαλοι του σχολείου, ήταν άριστη και είχαν τα απαραίτητα εφόδια, αλλά και τον χαρακτήρα».

«Εκείνες τις εποχές υπήρχε μια γενική παιδεία στο σχολείο που σήμερα δεν υπάρχει. Ήταν και πιο βιωματικό, κάτι που προσπαθούμε να κάνουμε και σήμερα. Βέβαια υπήρχε και η αυστηρότητα και ο φόβος. Είναι πολύ δύσκολο πάντως να απαντήσει κάποιος, γιατί αυτό γινόταν τότε και όχι τώρα ή πόσο διαφέρει το σχολείο σήμερα σε σχέση με τότε. Υπήρχε πάντως περισσότερος σεβασμός. Όμως ο πολιτισμός κρίνεται από τον σεβασμό και αν έχει παιδεία και αξίες. Σήμερα παραμερίστηκαν οι αξίες. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν μιλάω για μόρφωση αλλά, για παιδεία. Η παιδεία είναι άλλο πράγμα, περιέχει το δίπλωμα του ανθρώπου που είναι ανώτερο από οποιοδήποτε άλλο».

«Ήταν μια όμορφη βραδιά και ακούστηκαν μνήμες, τεκμήρια… Είχαν και μια έκθεση και ήταν μια πολύ καλή δουλειά του συλλόγου. Εγώ παρουσίασα την ιστορία του σχολείου που φτιάχτηκε το 1875. Φιλοξενούσε παιδιά που ήταν στα Περατάτα, αλλά έπαθε πολλές ζημιές από τους σεισμούς. Παρουσίασα και στατιστικά στοιχεία, εκείνη την εποχή το σχολείο είχε 120 παιδιά. Παρουσίασα και την δράση της Σοφίας Βαρθολομάτου, η οποία εξυπηρέτησε προς το ανθρώπινο καλό, ωφέλιμα την αριστερή της ιδεολογία. Όταν είδε ότι κάπου χωλαίνει (η αριστερά), αυτή στάθηκε σε  ύψος ανθρώπου και εκπαιδευτικού. Κάποια στιγμή όταν την κατηγόρησαν, η ίδια στην απολογία της είπε, εγώ ήρθα να υπηρετήσω τα παιδιά! Βοηθούσε τα παιδιά και τα έσωζε από την πείνα».

«Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, όταν μιλάς για πρόσωπα που δεν τα ξέρεις – εγώ άντλησα τις πληροφορίες μου από έγγραφα και από την απολογία της -  είναι πολύ σημαντικό και συγκινητικό. Είναι σπουδαίο στον άνθρωπο, να μνημονεύει, να σέβεται και να ευγνωμονεί. Το καλό έργο δεν πρέπει να κρύβεται».