Από το 1997 μέχρι το 1999 πέρασα μια διετία, όπου πραγματικά δανειζόμουν από τους ανθρώπους γύρω μου, όταν το πράγμα έφτανε στο απροχώρητο.





Γινόμουν απαισιόδοξος, έως και μηδενιστής μερικές φορές και κυνικός. Με έτρωγε το σκοτάδι μου, αλλά πάντα υπήρχε κάτι αισιόδοξο μέσα μου. Έπρεπε να αποδεχτώ τη μαυρίλα μου, την κατάθλιψή μου, την τάση μου να τα βλέπω όλα απαισιόδοξα. Είχα τάσεις αυτοκαταστροφής και κρίσης πανικού σε κάποιο μέτριο βαθμό. Ήθελα να τα καταστρέψω όλα και να εξαφανιστώ.

...για όταν έφτασε κοντά στο θάνατο

Μου έχει συμβεί σε ατύχημα με μηχανή. Σοκαρίστηκα. Συνήλθα μέσα σε ένα ασθενοφόρο και έλεγα: "Τι έγινε; Τι μου συνέβη";



...για το σεξ

Ποτέ δεν θα χορτάσω! Όσοι έχουμε ορμονικό σύστημα και υψηλή τεστοστερόνη, δεν νομίζω ότι θέλουμε αυτή η απόλαυση να τελειώσει. Είναι σαν να λέτε σε έναν καλοφαγά αν έχει χορτάσει το φαγητό στη ζωή του. Σταματάει ποτέ να τρώει;

Πηγή: zappit.gr