Ο συγκεκριμένος υπουργός, προκαλεί επιδεικνύοντας επιλεκτικά και προσχηματικά το «ενδιαφέρον» του για τον «...κάτοικο της Ιθάκης..» και μόνο για να τεκμηριώσει την κυβερνητική συνδρομή στην απεργοσπασία. Στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί την απόφαση κυβέρνησης – εφοπλιστών για επίταξη (με το αζημίωτο) «πλοίου ασφαλείας» όταν υπάρχει απεργία των ναυτεργατών, έχει το θράσος να λέει, "Κάποιο από τα ενεργά πλοία θα επιτάσσεται [σε περίπτωση απεργίας] και θα αποζημιώνεται προκειμένου να κάνει κάποιο δρομολόγιο. Είναι σεβαστό το δικαίωμα της απεργίας, όπως είναι σεβαστό και το δικαίωμα της ελεύθερης και απρόσκοπτης επικοινωνίας των νησιών. ... Υπάρχουν και νησιά που δεν έχουν αεροδρόμιο και άλλους τρόπους επικοινωνίας. Τι θα πούμε στον κάτοικο της Ιθάκης και στον άρρωστο από την Κάσο, ότι θα τον καταδικάσω σε θάνατο;"

Άθελά του ο κ. Υπουργός αναγνωρίζει βέβαια και μία αλήθεια: ότι για τον κάτοικο της Ιθάκης η ύπαρξη τακτικής ακτοπλοϊκής σύνδεσης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Η αναγνώριση αυτή, ωστόσο, υπάρχει μόνο μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ, που καθορίζει ότι ακτοπλοϊκή σύνδεση και η επικοινωνία των νησιών υπάρχει μόνο με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος των εφοπλιστών. Εφόσον αυτό δεν εξασφαλίζεται, μπορεί η Ιθάκη μόνιμα – καθημερινά ακτοπλοϊκά να παραμείνει απομονωμένη, τόσο με την ηπειρωτική Ελλάδα όσο και με την Κεφαλονιά. Τελευταία επιβεβαίωση της παραπάνω αλήθειας, αποτελεί η απόφαση του Συμβουλίου Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών (ΣΑΣ) να εγκρίνει το αίτημα ναυτιλιακής εταιρίας για αποδρομολόγηση του πλοίου που θα έμπαινε στη γραμμή Πάτρα – Σάμη. Έτσι, στην πράξη, η γραμμή αυτή καταργείται και μαζί με αυτή ουσιαστικά και το λιμάνι της Σάμης, κάνοντάς «Οδύσσεια» τη συγκοινωνία όχι μόνο για τους Ιθακήσιους αλλά και για τους Κεφαλονίτες. Και όλα αυτά προκειμένου να διευκολυνθούν οι εφοπλιστές στην επιδιωκόμενη από την πλευρά τους μείωση του κόστους (κατά το μισό σχεδόν) και να επιδοθούν σε δράση για άλλες, πιο προσοδοφόρες, γραμμές.

Η ΤΕ Κεφαλονιάς – Ιθάκης του ΚΚΕ θεωρεί ότι το κυβερνητικό θράσος γίνεται μεγαλύτερο όταν πανελλαδικά είναι σε εξέλιξη δεκάδες διώξεις εναντίον ναυτεργατών και άλλων εργαζομένων, επειδή διεκδίκησαν το δικαίωμα σε τακτικές – φθηνές ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες για το λαό. Στην Κεφαλονιά 15 συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΜΕ σύρονται σε διώξεις με την κατηγορία της «παρακώλυσης συγκοινωνιών» γιατί στην απεργία της Πρωτομαγιάς διεκδίκησαν αυτά τα παραπάνω αιτήματα(!!!).

Η ΤΕ τονίζει επίσης, ότι είναι ανέξοδες οι αναφορές παραγόντων της τοπικής διοίκησης που πρόσκεινται στη ΝΔ είτε να «κλαίγονται» τάχα στον υπουργό είτε να ξορκίζουν ως μεμονωμένες τις ενέργειες Υπουργείου – εφοπλιστών για την απομόνωση των νησιών μας είτε ακόμη να επικαλούνται ως λύση την εφαρμογή του πλαισίου της νησιωτικότητας (μονής ή διπλής) για τη λύση του προβλήματος. Το ίδιο επικίνδυνα ανέξοδη και αποπροσανατολιστική από την πλευρά τους είναι και η αναγωγή του πολιτικού προβλήματος σε νομικό, όπου δήθεν τα δικαστήρια και οι προσφυγές θα επιβάλλουν τις λύσεις.

Σε αυτή την αποπροσανατολιστική διελκυστίνδα ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει το δικό του ρόλο. Κάνει λόγο για μείωση δρομολογίων ως αποτέλεσμα της πολιτικής των μνημονίων, αποδεσμεύοντας την πολιτική από την κυριαρχία των εφοπλιστών και των άλλων καπιταλιστών στην οικονομία. Κλείνει το μάτι και στο λαό και στους εφοπλιστές με τη θέση για «δημιουργία φορέα δημόσιου χαρακτήρα, με λαϊκό έλεγχο που θα χειρίζεται τα θέματα γραμμών, τιμών εισιτηρίων, αδειών, καθώς και ναυπήγησης πλοίων». Φορέας δημόσιου χαρακτήρα (τύπου ΣΑΣ;) αλλά με στήριξη της ατομικής – μονοπωλιακής ιδιοκτησίας στα καράβια είναι (τουλάχιστον) υποκρισία. Επικαλείται τέλος ως λύση στο πρόβλημα τόσο την εφαρμογή του μεταφορικού ισοδύναμου που σπρώχνει ζεστό χρήμα στους εφοπλιστές, όσο και την εφαρμογή της αδιέξοδης ευρωπαϊκής αρχής της «νησιωτικότητας»!!! Ο ΣΥΡΙΖΑ ψαρεύοντας στα θολά νερά, προετοιμάζει μια από τα ίδια, πατώντας πάνω σε αυταπάτες.

Οι δυνάμεις της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης κρύβουν επιμελώς ότι όλες οι παραπάνω επιπτώσεις είναι τα αποτελέσματα της σταδιακής «απελευθέρωσης» των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών και των «κίνητρων» που έδωσε στους εφοπλιστές ο νόμος 2932/2001 του ΠΑΣΟΚ που εναρμόνισε με την ελληνική νομοθεσία τον κανονισμό 3577/92 (άρση του καμποτάζ) της ΕΕ, με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ και του ΣΥΝ.

Η ΤΕ Κεφαλονιάς – Ιθάκης του ΚΚΕ τονίζει ότι οι ίδιες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την ορθότητα των θέσεων και εκτιμήσεων του ΚΚΕ. Την αναγκαιότητα της κοινωνικοποίησης των μεταφορικών μέσων και ειδικά των θαλάσσιων συγκοινωνιών. Η εξασφάλιση αυτού του δικαιώματος περνά και είναι άρρηκτα δεμένη με τη φιλολαϊκή ανάπτυξη που έχει κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό – λαϊκό έλεγχο, όπου τα καράβια και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι λαϊκή περιουσία, «εργαλεία» για την λαϊκή ευημερία. Καλεί το λαό, τους εργαζόμενους, τη νεολαία όλους τους μαζικούς φορείς σε ενιαίο μέτωπο δράσης για να διεκδικήσουν και με την πάλη τους να επιβάλλουν σήμερα φθηνές απρόσκοπτες και ασφαλείς συγκοινωνίες.

Να γυρίσουν την πλάτη στους εφοπλιστές και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους και να κάνουν δική τους υπόθεση την αλλαγή των συσχετισμών. Να φέρουν στο προσκήνιο την λαϊκή εξουσία, που στα πλαίσιά της θα λειτουργήσει αποκλειστικά Δημόσιος φορέας ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Μόνο τότε μπορεί να εξασφαλιστούν ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες με καθημερινά δρομολόγια, με ασφαλή και σύγχρονα πλοία και υποδομές επαρκείς για εξυπηρέτηση των νησιών με φτηνό εισιτήριο.